Van eigen bodem: de veelbelovende debuten van juni (2018)

Een dodelijke bacterie in het noorden van Nederland, een overheid die ondenkbare maatregelen neemt en een politicus op zoek naar zijn vrouw: dat zijn de ingrediënten van Erik Bettens thriller Quarantaine. Als historicus schreef Betten eerder al een reeks boeken over geschiedenis, landschap, kunst en cultuur, maar nog niet eerder waagde hij zich aan een thriller. 

Groningen, oktober. Via een gaswinningspunt vindt een oeroude bactie haar weg naar de oppervlakte. In luttele dagen zwermen de halfdode, besmette slachtoffers wezenloos uit over Noord-Nederland. Uit angst voor verdere verspreiding besluit de overheid de provincies af te sluiten. Het Gronings-Friese Kamerlid Homme Olivier, die zich jarenlang heeft ingezet voor de lokale bevolking en haar problemen met de gaswinning, wordt naar voren geschoven als woordvoerder. Aan hem de taak om de kalmte te bewaren terwijl er naar een oplossing wordt gezocht. Maar als de overheid het leger vervolgens inzet om de vluchtelingen uit het gebied tegen te houden, lijkt Homme juist als zondebok te worden gebruikt. Kort daarna ontvangt hij een berichtje dat zijn vrouw in het gebied blijft om te helpen. Homme besluit zijn taken in Den Haag achter te laten om haar te gaan zoeken. Hij trotseert het door de bacterie geteisterde noorden met gevaar voor eigen leven, op zoek naar iets wat misschien niet meer te redden valt.

'Erik Betten speelt op subtiele wijze in op de woede en angsten van Noord-Nederland jegens Den Haag, en geeft een unieke draai aan een actueel thema. Deels politieke aanklacht, deels dystopische ontdekkingsreis. Voor de lezers van Hex van Thomas Olde Heuvelt,' belooft Uitgeverij Luitingh Sijthoff.

Quarantaine ligt sinds 1 juni in de boekhandel.

Lees hier een fragment

Over debutante Annabel Jonk is niet veel bekend. Op de site van Uitgeverij Brandt valt wél te lezen dat achter dit pseudoniem iemand schuilt die zelf liever in de schaduw staat, omdat het tenslotte om haar boek gaat. Naar eigen zeggen is ze 'iemand die houdt van gelaagde verhalen over voorwaarts ploeterende mensen. De schaduwzijde van de menselijke psyche en haar dilemma’s fascineren me bovenmatig. Als schrijver houd ik ervan scènes en scène-wisselingen te scheppen waarin er voor de ware aard geen ontkomen aan is.' Jonks debuutroman Desalnietbemind gaat over liefde, schaamte, vriendschap, wraak, compassie en geheimen die perfect verborgen hadden moeten blijven.

Kort na het totaal onverwachte overlijden van haar man Victor, opent advocate Martha Nieuwland zijn werkruimte. Daar ontdekt ze niet alleen een schrift met korte verhalen over zijn jongensjaren, maar ook onverklaarbare berichten op zijn telefoon. Gaandeweg ontvouwen zich meer en meer geheimen over zijn leven, niet alleen voordat ze hem ontmoette, maar ook uit de tijd van hun huwelijk.

Na de ontdekkingen onderneemt Martha een beladen zoektocht die leidt langs vrienden van vroeger, een hoogleraar filosofie, een oude onderwijzer en forensische pathologen. In een verwoede poging haar man alsnog te leren kennen en een beklemmende waarheid te onthullen, voert de tocht haar van Amsterdam naar New York, Boston, Marseille en New Hampshire's White Mountains.

Doet de naam Samantha Stroombergen een belletje bij je rinkelen? Dat kan goed kloppen, deze debutante is al een tijd aan Hebban verbonden als thrillerrecensent. Vanaf nu mag Samantha zich ook schrijfster noemen, want onlangs verscheen haar eerste thriller De witte kamer bij Boekerij. 

"Stel je voor: je wordt wakker op een kale vloer. Je opent je ogen. Alles om je heen is wit en het gebrek aan kleur wordt versterkt door felle lampen. Een stem door de intercom vertelt je dat je je mond moet houden en je zonden moet overdenken. Omdat er geen ramen zijn, weet je al snel niet meer of het dag of nacht is en hoeveel tijd er voorbijgaat. Je hersenen registeren geen structuur, geen kleuren, en je begint steeds meer te hallucineren. Beetje bij beetje verlies je je identiteit."

In een park in Leiden doet een wandelaar een schokkende vondst: een uitgemergeld lichaam met het cijfer 5 in zijn buik gekerfd. Rechercheur Léon Coeur is direct gefascineerd: het slachtoffer was journalist bij een bekend opinietijdschrijft, verdween enkele maanden geleden en liet een afscheidsbriefje achter. Vanwege een schietincident is Léon geschorst en moet hij zich eigenlijk gedeisd houden, maar hij ziet deze moordzaak als zijn kans om te bewijzen dat zijn team hem nodig heeft. Hij besluit de hulp in te roepen van zijn nichtje Hannah, die crimonologie studeert. 

Wanneer blijkt dat de gevonden journalist is onderworpen aan een wrede Midden-Oosterse marteltechniek, opsluiting in een volledige witte kamer, vermoeden Léon en Hannah dat hij te veel wist over de recente terroristische aanslag in Amsterdam. Was hij een complot op het spoor? Zou het kunnen dat de werkelijke dader van de aanslag niet de vluchteling was die samen met de bom tot ontploffing kwam? Stukje bij beetje komt het tweetal dichter bij de angstaanjagende waarheid.

De witte kamer is op 5 juni verschenen bij Uitgeverij Boekerij.

Wiens verhaal leef je en is het lot niet simpelweg een zich herhalende familiegeschiedenis? Hierover gaat de debuutroman van Marita Coppes, De laatste verhalenweefster. Omdat de schrijfster als kind in Colombia woonde en later vaak naar Zuid-Amerika reisde, maakte ze van dichtbij mee wat oliewinning in de jungle aanricht. Deze kennis en ervaring gebruikte ze voor haar debuut, een verhaal over ongelijkheid en familiebanden, met magisch-realistische elementen. 

Hoofdpersoon van De laatste verhalenweefster is Kate Baker, advocaat bij T-Petrol, de oliemaatschappij in Guatemala waarvan haar vader directeur is. Als hij overlijdt ontdekt Kate dat hij tijdens de burgeroorlog opdracht heeft gegeven een Maya-dorp uit te roeien om olieboringen op die plaats mogelijk te maken. Dat dorp, EL Sede de Ixchel, heeft generaties lang vermaarde verhalenweefsters voortgebracht, en Kate's geliefde nanny Calixta was een van hen. Dankzij deze vrouw weet Kate dat de vrouwen tijdens het weven familiegeschiedenissen konden oproepen. De laatst overgebleven verhalenweefster is Lupe, Calixta's dochter. Kate komt met haar in contact en het zal erom spannen of de traditie van de verhalenweefsters kan worden voortgezet. Die druk komt bij Kate te liggen.

'Marita Coppes schreef een indrukwekkende debuutroman waarin het contrast tussen de gehaaste en consumptieve westerse manier van leven en het besef van verantwoordelijkheid voor toekomstige generaties in de levenswijze van inheemse volkeren, prachtig uitgewerkt is. Het thema van deze roman - de desastreuze gevolgen voor mens en natuur van het boren naar olie - is ook in dit trumpiaanse tijdperk weer zeer actueel,' aldus collega-schrijfster Josha Zwaan.

Leeftijd is maar een getal! Dat bewijzen de vijf vrouwen op leeftijd in Volle bloei, de debuutroman van Hetty Kleinloog. Danny, Wanda, Lies, Anneke en Greetje ontmoeten elkaar op de begraafplaats waar ze bloemen leggen op de graven van hun overleden echtgenoten. Als blijkt dat ze alle vijf nog een droom te verwezenlijken hebben, nemen ze een besluit: ze zijn weer zo jong als ze zich voelen en gaan overdoen wat overgedaan moet worden.

Kleinloog debuteert weliswaar als romanschrijfster, maar heeft al een behoorlijk CV als het gaat om scenario- en toneelschrijven, regisseren en tekstdichten. Ze werkte als eindredacteur mee aan tv-series als ONM, Lotte, SpangaS, Malaika, Tita Tovenaar, GTST, De Spa en De Kameleon. In 2014 verscheen haar jeugdroman Vuurwerk, nu, vier jaar later, gevolgd door Volle bloei.

In deze roman wil Danny, een Jordanese met suikerspinkapsel, nog één keer een hit schrijven én zingen. En Wanda, die er groot en mannelijk uitziet, wil bewijzen dat ze ook in haar eentje een wereldreis kan maken. Lies, altijd gehuld in pasteltinten, zou voor het eerst in haar leven een grote liefde willen én een orgasme. Anneke is op zoek naar haar ter adoptie afgestane zoon, en Greetje wil weten of ze de moord op haar man, waarvoor ze twaalf jaar heeft vastgezeten, wel echt heeft gepleegd.

'Een hilarische en ontroerende ode aan vriendschap en het leven,' vindt Dieuwertje Blok.

Volle bloei is op 8 juni verschenen bij Uitgeverij Marmer.

Middagzwemmers verschijnt op 13 juni bij Uitgeverij Luitingh Sijthoff.
Lees hier een fragment

"Waarom schrijf ik dit? Ik ben een zondaar en heb mijn straf gehad. Maar ook een geslagen hond heeft recht op zijn verhaal, al klinkt zijn gejank nog zo vals. Daarom schrijf ik dit aan jou. Jij kent me niet en hebt geen oordeel. Dus laat ik beginnen, er valt veel te vertellen en er rest mij weinig tijd."

Bovenstaand citaat is afkomstig van Anno Jonkers, de 93-jarige hoofdpersoon uit Adriaan Kuijpers debuutroman Anno. Vanuit een tehuis in Florence vertelt hij over zijn leven: een jeugd in grote armoede in Noord-Holland, het seminarie in Leuven, zijn studie kerkelijk recht in Rome. Een avontuurlijk leven, zeker als Anno de kerk de rug toekeert om te eindigen als welgestelde advocaat van de onderwereld in het naoorlogse Milaan. Maar belangrijker is het verhaal van de grote en allesbepalende liefde die hij veronachtzaamd heeft. Zijn onstilbare honger naar succes verwijdert hem meer en meer van alles wat hem lief is. Anno is een ongenaakbare man die ondanks al zijn talenten maar nauwelijks vat lijkt te hebben op de loop der dingen. Maar hoe dichter de vertelling zijn huidige leven nadert, hoe meer hij beseft hoe kwetsbaar hij is.

"Mijn leven is als zand in mijn hand, hoe harder ik knijp, hoe meer het weglekt."

Hoewel hij als romanschrijver zijn eerste boek aflevert, is Adriaan Kuijper als reclameschrijver een bekende naam. Viermaal staat zijn werk in de top tien van beste reclames aller tijden. Hij won de Nederlandse Publieksprijs, de Gouden Loekie, voor onder andere Pietertje van Calvé, de 'bommetje'-reclame voor Melkunie en de Jumbo-campagnes. Zal Kuijper met zijn debuutroman ook zo weten te scoren? Als het aan Uitgeverij Thomas Rap ligt wel: 'Anno is een even overdonderende als beklemmende roman, die de lezer meesleurt naar het onvermijdelijke einde.'

Anno verschijnt op 21 juni bij Uitgeverij Thomas Rap.

Lees hier een fragment

'Het geslaagde zomerkamp in Egmond aan zee verandert in een nachtmerrie als een van de kinderen spoorloos verdwijnt.' Dit is in een notendop waar Zomernacht van Eva van Kampen over gaat. Hoewel deze schrijfster al vanaf haar achttiende regelmatig meeschrijft aan verschillende romanreeksen, is dit haar eerste eigen thriller. 

In Zomernacht besluit Laurien van Poelgeest om net als andere jaren de eerste week van de zomervakantie door te brengen als leiding tijdens een zomerkamp voor kinderen. Na haar eerste jaar als Lerares Nederlands op een middelbare school kan ze eigenlijk wel vakantie gebruiken, maar toch heeft ze veel zin in het kamp. Sinds ze zelf als kind meeging, heeft ze nog geen jaar overgeslagen. Haar tweelingzus Tessa is er ook, net als een aantal goede vrienden met wie ze inmiddels een vaste groep leiding vormt. Omdat ze één persoon tekortkwamen, heeft Laurien ook haar collega Pieter gevraagd. Dat zij en Pieter al een tijd met elkaar flirten, maakt het kamp des te leuker.

Zoals gewoonlijk is het kamp in de duinen bij Egmond aan Zee weer een groot succes. Het is mooi weer, de kinderen hebben het naar hun zin en dat geldt ook voor Laurien, zeker als zij en Pieter 's avonds bij het kampvuur steeds nader tot elkaar komen. Bij datzelfde kampvuur wordt ook gepraat over die ene gebeurtenis, vijfentwintig jaar geleden, toen een jongetje van het kamp verdween en in zee verdronk. Laurien herinnert zich dit nog als de dag van gisteren, zeker nu ze weer op dezelfde plek is.

Het kamp neemt een bizarre wending als de geschiedenis zich lijkt te herhalen. Op klaarlichte dag verdwijnt een van de kinderen en de politie zet onmiddellijk een grootse zoekactie op touw. Niemand heeft echter iets gezien of gehoord en het jongetje is onvindbaar…

Zomernacht verschijnt op 28 juni bij Uitgeverij Marmer.

Naar welk debuut van eigen bodem kijk jij uit?