Vandaag is het Hebban Uitleesdag #1 van 2024
Sander leest ... In koelen bloede
Truman Capote, vertaald door Thérèse Cornips
In koelen bloede van Truman Capote kan met recht een klassieker genoemd worden. Het boek verscheen in 1966 en beschrijft in zeer groot detail de brute moord op een familie in Kansas. Capote vertelt het verhaal met een filmische precisie, waarbij hij de levens van de slachtoffers en de daders grondig onderzoekt en zeer nauwkeurig reconstrueert. Hoewel het 100% non-fictie is, leest het als een spannende thriller. Truman Capote wordt door velen gezien als de bedenker van de non-fictieroman of faction. Natuurlijk heb ik veel over het boek gehoord en heb ik veel te lang gewacht met het lezen ervan. Ik weet niet of ik het helemaal uit krijg dit weekend, maar heel lang zal het niet meer duren.
Hoofdredacteur Sander leest vooral spannende boeken en non-fictie, af en toe een roman, en luistert graag naar podcasts. Onder de naam Jens Vern schrijft hij thrillers.
Debbie leest ... De ogen en het onmogelijke
Dave Eggers, vertaald door Maria Postema
Literaire roman Leopold Beginzinliefde Heldhaftige hond Lees een aaibaar boek Lees een beestachtig boek
De ogen en het onmogelijke is uitgegeven als leesboek voor tienplussers, maar ook als literaire roman en dat voelt eigenlijk wel passend. Deze nieuwe roman van De cirkel-auteur Dave Eggers is niet direct wat je wellicht van hem zou verwachten. De beginzin trekt je naar binnen of niet: 'Ik draai rond rond rond voordat ik ga liggen om te slapen en ik sta eerder op dan de Zon.' Hoofdpersonage is Johannes de hond. Hij woont in een park, is van niemand, alleen van zichzelf. Hij heeft vrienden zat, de bizons, de meeuwen, een dikke wasbeer, een pelikaan, een eekhoorn. En hij heeft een oog voor het artistieke, die Johannes. In het park wordt echter gebouwd en er zijn veranderingen op komst. Zijn Johannes en zijn vrienden nog wel veilig?
Ik ben al een tijdje aan het lezen in dit boek. Ik heb het even weggelegd, omdat Johannes zo'n hartverwarmend personage is, zo bijzonder, zo gelukkig in zijn zelfstandige leven. Op het punt waarop ik nu ben zijn die al genoemde veranderingen gaande en ik wil niet dat ze gevaar lopen of dat er iets akeligs met ze gaat gebeuren. Ik wil het eigenlijk niet weer oppakken, want straks gaat de pelikaan dood of sneuvelt er een van de oude bizons? Maar ooit zal ik het boek toch uit moeten lezen. Vandaag is het zover. Deze zondag ontdek ik wat er met Johannes en zijn vrienden gebeurt ...
Redacteur Debbie heeft een voorkeur voor speculatieve fictie en korte verhalen, maar leest als breed geïnteresseerde lezer ook literaire fictie, non-fictie, thrillers, Young Adult en kinderboeken.
Anouk leest ... Ik denk dat ik ontvoerd ben
Pim Lammers, geïllustreerd door Sarah van Dongen
Vlak voor het weekend wanhoopte ik nog, want ik héb helemaal geen boek om uit te lezen. Ik ben verhalen aan het lezen voor de Harland Prijs, waarvoor ik in de jury zit. Ik ben nog niet begonnen aan een nieuwe Agatha Christie (ik heb De werken van Hercules klaarliggen) en over Boek van de Maand mag ik niks zeggen. Gelukkig liep ik net op tijd tegen Ik denk dat ik ontvoerd ben van Pim Lammers aan.
De kinderpoëziebundel staat geheel in het teken van familie, in alle soorten en maten: twee vrienden die elkaar zo lief vinden dat ze elkaar weleens een zoen geven, zussen die flinke ruzie hebben, een kind dat niks gemeen heeft met zijn of haar ouders en ervan overtuigd is ontvoerd te zijn ... en dat zijn alleen nog maar de eerste bladzijden. Een verrukkelijk feestje, met de mooie, rake woorden van Lammers en de kleurrijke illustraties van Sarah van Dongen.
Dat gevoel van ontvoerd denken te zijn ken ik niet, want ik lijk als twee druppels water op zowel mijn vader (qua karakter) als mijn moeder (qua hobby's), maar dat is juist de charme van deze poëziebundel. Al die families laten me zien dat hoe verschillend we allemaal ook zijn, familie is familie. Met alle eigenaardigheden, liefde, ruzie en complexiteit die erbij horen. Ik kom straks vanzelf een familie tegen die op de mijne lijkt. Ik denk dat ik ontvoerd ben is een geweldige aanrader voor jong en oud.
Redacteur Anouk leest zo'n beetje alles, maar heeft een duidelijke voorkeur voor fantasy, kinderboeken en 'queen of crime' Agatha Christie, die ze nooit onbenoemd kan laten.
Martijn leest ... Ik ken een berg die op me wacht
Sholeh Rezazadeh
Het eerste proza dat ik van Sholeh Rezazadeh las, was het korte verhaal Onder de sneeuw, haar bijdrage aan de bundel De komeet, die ik met Vamba Sherif samenstelde. De mooie, dromerige stijl sprak me zeer aan en vorig jaar las ik haar debuutboek De hemel is altijd paars. Vorige week ontdekte ik de luisterversie van haar tweede boek in een van mijn audioboekenapps, dus die luister ik nu. Een bijzonder verhaal, dat speelt in Iran in een afgelegen gebied, waar de rivier Aras stroomt. Het gaat over nomaden die met hun schapen en geiten meetrekken langs de rivier. De verteller is de rivier zelf, een heel bijzonder perspectief, dat je op ongewone wijze kennis laat maken met de verschillende leden van de nomadenstam en hun bezoeker uit het verre Amsterdam. Ook dit boek is weer prachtig geschreven en het wordt heel mooi en sfeervol voorgedragen door Evrim Akyigit.
Redacteur Martijn leest voornamelijk speculatieve verhalen en boeken, maar neemt ook geregeld non-fictie, historische fictie en literatuur ter hand. Hij is ook auteur in voornoemde genres.
Suzette leest ... Dit soort kleinigheden
Claire Keegan, vertaald door Harm Damsma & Niek Miedema
De laatste tijd hoor ik veel mensen over de Ierse auteur Claire Keegan. Dit soort kleinigheden is een novelle van maar zo'n honderd pagina's en is dus perfect om tussendoor te lezen. Het verhaal speelt zich af in de jaren tachtig op het Ierse platteland. De hoofdpersoon, Bill Furlong, werkt hard in een kolenmijn om zijn gezin van vijf dochters te onderhouden, maar weet dat hij het goed heeft. Tot hij tijdens Kerstmis iets ontdekt bij het plaatselijke klooster dat zijn leven voorgoed zal veranderen. Maar zover ben ik nog niet in het verhaal! De opzet is in elk geval wel mysterieus genoeg dat ik graag wil doorlezen. Keegan kwam met dit boek terecht op de shortlist van de Booker Prize 2022. Ik hoor ook veel goede verhalen over haar andere novelle Pleegkind. Ierse literatuur heeft iets bijzonders en trekt me altijd aan – de alledaagse (historische) verhalen met een grote impact. Prachtig!
Redacteur Suzette heeft voornamelijk klassieke en hedendaagse literaire fictie op haar boekenplank. Ook feelgood, cosy fantasy en boeken over feminisme zul je daar regelmatig terugvinden.
Roos leest ... De taiga zwijntjes
Astrid Lampe
Het is Poëzieweek, dus heb ik mezelf gisteren getrakteerd op een nieuwe dichtbundel. Ik ben al langer benieuwd naar het werk van Astrid Lampe, en nu onlangs bekend werd dat ze in mei 2024 de P.C. Hooft-prijs ontvangt voor haar oeuvre wordt het hoog tijd om een van haar bundels te lezen. Ik heb gekozen voor De taiga zwijntjes. Want wat een geweldige titel! Vanmiddag gaat hij uit en als ik écht in een leesflow blijk te zitten, begin ik daarna nog aan het Poëzieweekgeschenk van Edward van de Vendel dat ik erbij cadeau gekregen heb, Kom nog even naar mij kijken straks.
Socialmediamanager Roos houdt van gedichten, verhalen over boerderijdieren en van schrijven in de kantlijn. Ze studeerde literatuurwetenschap en zoekt (meestal tevergeefs) naar apokoinous.
