Vandaag is het Hebban Uitleesdag #5 van 2021
Debbie:
'Ik ga proberen Piranesi uit te lezen, en wel de Engelstalige editie. Het is een roman van Susanna Clarke, verschenen 16 (!) jaar na haar bestseller Jonathan Strange & Mr. Norrell. Het is een boek dat overal bejubeld wordt en op allerlei shortlists staat (Women’s Prize, Hugo Awards). De Nederlandse editie wordt uitgegeven door Orlando en je kunt hier een fragment lezen (de leesclubinschrijving is natuurlijk verlopen inmiddels). Het is géén (klassiek) fantasyboek, al is de auteur wel warm omarmd door het speculatieve publiek. Het is ook geen boek voor de lezer die niet van uitdagingen of afwijkende beelden houdt. Je moet wel willen en durven meegaan in wat Clarke je voorschotelt. Ik ga dat vandaag proberen.'
Lindy:
'Na een regenachtig voorjaar lijken de zonnige zomerdagen eindelijk aangebroken te zijn en daar ga ik vandaag dankbaar gebruik van maken. Ik lees Schaduwstad van Elizabeth Day uit. Deze roman verscheen vorig jaar in Nederlandse vertaling (van Eefje Bosch). Het bevalt me aardig goed; hoewel het geen hoogvlieger is, ben ik toch erg benieuwd naar de ontknoping van het verhaal. 'Een plotgedreven roman', wordt Schaduwstad op de achterflap genoemd, en dat klopt ook wel. Centraal staan een selfmade miljonair (wiens dochter negentien jaar geleden spoorloos verdwenen is), een kamermeisje (gevlucht uit Oeganda), een jonge journaliste en een oude weduwe, wier levens langzaam met elkaar verstrikt raken. De afwisseling van perspectieven zorgt ervoor dat je door wilt lezen, en tegelijkertijd weet Day door die verschillende personages thema's als de kloof tussen de klassen, rijk en arm, op te brengen. Een vlot verhaal met een extra lading, dus.'
Martijn:
'Ik ben al maanden bezig in The Ministry for the Future van Kim Stanley Robinson. Ten eerste omdat het een dikke pil is, ten tweede omdat het erg informatiedicht is (indringende persoonlijke stukken worden afgewisseld met abstracte beschrijvingen van psychologische, economische, klimatologische etc. onderwerpen) en ten derde omdat ik het niet uit wilde lezen omdat ik in de urgentie en beleving wil blijven. Ik heb iedereen om me heen al lastiggevallen met dit boek, zelfs onze collega’s van Stichting CPNB laatst tijdens een werkbespreking. Maar nu is het tijd.
Eerder schreef ik al over de hartverscheurende openingsscènes – een verslag vanuit het hart van een dodelijke hittegolf, verschrikkelijk en indringend – die je met de neus op de naderende klimaatramp drukt. Het mooie van dit boek is dat het geen apocalyptisch verhaal is, geen dystopie wordt, maar bouwt naar een uitweg uit onze zelfveroorzaakte crisis. Robinson weet met voortdurend schuivende perspectieven, beschrijvingen, anekdotes en filosofische overdenkingen de lezer mee te sleuren naar oplossingen en een overleefbare toekomst. Dit boek zou verplichte kost moeten zijn voor beleidsmakers, politici en klimaatontkenners, maar bij boekenliefhebbers beginnen is zeker ook niet slecht. Dus lezen dat boek!'
Anouk:
'Het is echt een enorm dikke pil, dus of het me daadwerkelijk gaat lukken weet ik niet, maar tot nu toe schiet ik wel goed op. Het voelt heerlijk vertrouwd aan om na zoveel jaar weer in de ‘Wheel of Time’-serie te duiken, maar het is ook lang genoeg geleden dat het me ‘o ja!’-momenten bezorgt en zelfs nog weet te verrassen met dingen die ik vergeten was. Er gebeurt ook meer dan genoeg, en Robert Jordan (in 2007 overleden) neemt er zijn tijd voor. Het is een slow read met veel informatie – soms wat te veel – en er zijn in totaal maar liefst veertien boeken in de inmiddels afgeronde reeks. De eerste keer dat ik The Eye of the World las deed ik dat nog in het Nederlands, en stond ik pas aan het begin van mijn loopbaan als fantasylezer. Toch heb ik al snel ontdekt dat mijn favoriete personage niet veranderd is: ik heb altijd al een voorkeur gehad voor tegendraadse mensen die moeite hebben anderen binnen te laten. Wie de boeken ook kent heeft het misschien inmiddels al geraden, vooral als ik erbij vermeld dat ze maar wat graag aan haar vlecht trekt als ze boos is.'
