Vandaag is het Hebban Uitleesdag #8 van 2024
Anouk leest ... Soms droom ik nog
Claudia Schumacher, vertaald door Sandra Jeurissen
Ik lees op dit moment Soms droom ik nog, een roman over een gezin waarin alles zo perfect en leuk lijkt, maar dat achter de voordeur grote geheimen verbergt. In de stadsvilla, met twee ouders die advocaat zijn, draait alles om presteren. Toch is zelfs dat niet genoeg, want ook als iedereen daaraan voldoet, is fysiek en psychisch geweld aan de orde van de dag. Juli's vader kan elk moment als een bom afgaan en haar moeder kijkt weg, waardoor de kinderen alleen elkaar maar hebben. Er is geen rustige inleiding als je het boek open slaat – de zeventienjarige Juli is gebroken, door haar rijke ouders weggezet in een kuuroord om 'bij te komen', want psychiatrische hulp is natuurlijk geen optie. De druk is te groot, haar zenuwen zijn op. Nu al, op deze leeftijd. Dat het geweld direct aanwezig is, is heftig om te lezen. Wie gaat dit meisje helpen, dat niet in staat is haar mond open te doen over wat er werkelijk met haar aan de hand is? Net zoals vorig jaar bij Beste mevrouw Eva lees ik Soms droom ik nog met een mengeling van afschuw, fascinatie en verwondering. Het is geen makkelijk boek, maar ik denk wel dat het belangrijk is om te weten wat de tekenen zijn die je als buitenstaander op kunt pikken. Of ik het daadwerkelijk uit ga krijgen vandaag is maar de vraag, want je moet het af en toe toch even wegleggen en ik heb weer eens een volgepland weekend. Wel blijft het aan me trekken. Soms zijn zulke dingen net een treinramp: je wilt niet kijken, maar je oog wordt er als vanzelf naartoe getrokken.
Redacteur Anouk leest zo'n beetje alles, maar heeft een duidelijke voorkeur voor fantasy, kinderboeken en 'queen of crime' Agatha Christie, die ze nooit onbenoemd kan laten.
Martijn leest ... De wateraap
Mariken Heitman
Twee weken geleden las ik De mierenkaravaan, het nieuwe boek van Mariken Heitman, dat op 29 augustus verschijnt. Ik vond het prachtig, het sleepte me mee in een andere wereld van tuinen, planten, dieren en mensen zoals ik nog niet eerder gelezen had. Ik kende Heitman van naam, omdat ze de Libris Literatuurprijs gewonnen heeft in 2022, maar eerder werd ik niet direct gegrepen door de flaptekst van Wormmaan (over het kweken van erwten en zelfontdekking). Nu wél, omdat ik enigszins een idee had van thema's en schrijfstijl. Wormmaan had ik binnen een paar dagen uit en het is een geweldig boek. Het gaat inderdaad over erwten en zelfontdekking, maar compleet met rijmende wormen, kibbelende voorouders en de prachtige 'tussenmens' Ra in de oudheid, waar diezelfde erwten een belangrijke rol spelen. En nu ben ik in de debuutroman van Heitman bezig: De wateraap. Ook dit verhaal is weer genieten: prachtige taal, wonderlijke en briljante observaties, rake vergelijkingen en heel veel om over na te denken. Ik ben fan!
Daarnaast lees ik – meer in mijn reguliere genre – A Prayer for the Crown-Shy van Becky Chambers, het tweede deel van de 'Monk & Robot'-novelleserie. Het is een solarpunk cozy sciencefictionverhaal over een theemonnik die (in het eerste deel, A Psalm for the Wild-Built) besloot uit zijn veilige, rustige mensenomgeving te vertrekken, de wildernis in, waar de robots lang geleden naartoe verdwenen zijn ... In dit tweede deel komt hij samen met een van die in het wild gebouwde robots terug naar zijn eigen wereld. Net als De wateraap een dun boek, dus wie weet krijg ik die ook nog wel uit vandaag.
Redacteur Martijn leest voornamelijk speculatieve verhalen en boeken, maar neemt ook geregeld non-fictie, historische fictie en literatuur ter hand. Hij is ook auteur in voornoemde genres.
Suzette leest ... Het gele huis
Mieko Kawakami, vertaald door Maarten Liebregts
De feministische auteur Mieko Kawakami brak in Japan in 2009 door toen ze een prestigieuze literaire award kreeg toegekend voor een kortverhaal, waarvan in 2019 de uitgebreide versie als roman werd gepubliceerd. Dat ging trouwens niet zonder controverse, omdat ze menstruatie en seksualiteit expliciet benoemt. In Nederland werd het vertaald als Borsten en eitjes. Het boek was de allereerste Nederlandse vertaling van haar werk en langzaam maar zeker komen steeds meer van haar romans in het Nederlandse taalgebied beschikbaar. Ook internationaal in ze inmiddels doorgebroken. In 2022 stond ze op de longlist van de International Booker Prize met de Engelstalige vertaling van haar debuut Hemel.
Een bestsellerauteur met prestigieuze prijzen op haar naam, nominaties en een controverse ... het is eigenlijk een wonder dat ik nog niks van haar gelezen had. Ik zie de romans van Kawakami steeds vaker voorbijkomen en word dan ook steeds nieuwsgieriger naar haar werk. Het gele huis, dat afgelopen jaar in Japan al verscheen, is haar nieuwste roman. Het boek bouwt zich best snel op tot een hoopgevend verhaal: tiener Hana trekt bij haar moeders vriendin Kimiko in en samen openen ze een bar. In Kimiko en het personeel dat voor ze komt werken, vindt Hana een soort gevonden familie van mensen die allemaal op de vlucht zijn geslagen voor hun oude leven. Klinkt best veelbelovend, nietwaar? Maar als de bar op een dag afbrandt, hebben ze alleen elkaar nog om op te steunen. Meer onheil ligt al op de loer; Kawakami kan op fantastische wijze met subtiele details gebeurtenissen voorspellen. Ze staat erom bekend heftige onderwerpen aan te kaarten in haar romans en het wordt al snel duidelijk dat Hana op een duister pad gaat belanden. Ik kan nog niet inschatten waar het einde naartoe gaat, maar ik bereid me vast voor op een traantje wegpinken.
Redacteur Suzette heeft voornamelijk klassieke en hedendaagse literaire fictie op haar boekenplank. Ook feelgood, cosy fantasy en boeken over feminisme zul je daar regelmatig terugvinden.
Debbie leest ... File des doods
Jo Furniss, vertaald door Ralph van der Aa
Thriller The House of Books Billy Kidd Verkeersinfarct Lees een dichtbij boek Lees een gevaarlijk boek
Ik vind 'locked room'-thrillers altijd zo heerlijk gezellig. Je blijft met zijn allen op dezelfde plek, niemand vertrekt, niemand verlaat het feestje en zeker doet niemand het licht aan. Nu is het niet helemaal de bedoeling om thrillers rond akelige moordenaars 'cosy crime' te noemen, maar voor mij leunt het ertegenaan. Het is een soort Cluedo, een escaperoom, een pubquiz. Wie heeft het antwoord, wie is de moordenaar, wie is het volgende slachtoffer en wie wil nog een biertje?
File des doods is het vierde boek van de Britse thrillerschrijfster Jo Furniss, maar het eerste dat we in Nederlandse vertaling mogen verwelkomen. De setting is die van een verkeersinfarct rond een stad, een vermoorde chauffeur en een toevallig aanwezig rechercheur. Met duizenden autobestuurders die moe, gefrustreerd en geïrriteerd zijn en niets anders te doen hebben dan stilzitten en om zich heen kijken, is het onmogelijk dat de moordenaar ongezien weg kan zijn gekomen. Omstanders, rechercheur én moordenaar zitten samen gevangen in een lange rij auto's op de snelweg. Wie overleeft deze file?
Dat is toch een heerlijk uitgangspunt voor een supergezellige thriller over een seriemoordenaar op deze kalme zondagmiddag?
Redacteur Debbie heeft een voorkeur voor speculatieve fictie en korte verhalen, maar leest als breed geïnteresseerde lezer ook literaire fictie, non-fictie, thrillers, Young Adult en kinderboeken.
Roos leest ... The Way of Kings
Brandon Sanderson
In een overmoedige bui ben ik weer begonnen met het herlezen van Brandon Sandersons 'The Stormlight Archive'-serie. Het eerste deel las ik meer dan tien jaar geleden en sindsdien heb ik de boeken telkens herlezen als er een nieuw deel verscheen. Elk boek uit de serie telt meer dan 1000 pagina's, dus dat was de eerste keer al een flinke klus. Maar nu het vijfde deel in december uitkomt, sta ik voor de angstaanjagende opgave om zo'n 4500 pagina's te herlezen. Gelukkig maar dat het zulke meeslepende boeken zijn! De reeks is een groots opgezet fantasyepos met ongelofelijk indrukwekkende wereldbouw. Via verschillende verhaallijnen, die prachtig bij elkaar komen, leer je steeds meer over de verschillende culturen op het continent Roshar en over het mysterieuze gevaar dat de mensen die er wonen bedreigt. Helaas zijn de boeken nog niet in vertaling verschenen. Lees je graag in het Nederlands of wil je niet meteen vastzitten aan duizenden pagina's, dan is de dunnere 'Mistborn'-serie van dezelfde auteur ook een enorme aanrader.
Socialmediamanager Roos houdt van gedichten, verhalen over boerderijdieren en van schrijven in de kantlijn. Ze studeerde literatuurwetenschap en zoekt sindsdien (meestal tevergeefs) naar apokoinous.
