Verdriet om vier poten

Op dit moment worden de twee plastic manden van mijn in 2006 en 2007 overleden honden naar Roemenië getransporteerd om daar de asielhonden te helpen de strenge winter door te komen. Er heeft in geen tien jaar een hond in gelegen, ze stonden hier op zolder stof te vergaren. En tóch moest ik flink slikken toen ik ze 'uitzwaaide' (nee, dat heb ik niet letterlijk gedaan). Hun halsbanden had ik al eerder weggedaan, want die konden de tand des tijds minder goed weerstaan. Mijn oude wandelhandschoenen die ik een jaar of wat na hun dood terugvond in een gesloten jaszak, roken nog zo naar hond dat ik mijn neus flink in ze begraven heb, een heftige snuif heb genomen en ze daarna weer zorgvuldig teruggestopt heb. Alle niet-hondenliefhebbers zullen nu wel vol afgrijzen naar hun scherm staren. Maar ik hield veel van ze en ik mis ze, nog steeds.

Maar ik hield veel van ze en ik mis ze, nog steeds.

Bubbels

Wie dit uitstekend begrijpt is Antoinnette Scheulderman, interviewer voor de LINDA en Volkskrant Magazine. Scheuldermans teckel Bubbels overleed, ze was pas acht. Het diepe, zwarte gat dat erna kwam kegelde het bazinnetje volledig onderuit. De kloof tussen haar heftige emoties en de nonchalante vraag van buitenstaanders 'Dan neem je toch gewoon een nieuwe' verbaasde haar zo dat ze wilde weten hoe andere baasjes dan met de dood van hun hond, kat of ander dier omgingen. Scheulderman ging op pad, interviewde BN'ers die een dergelijke ervaring hadden meegemaakt. Er werd gehuild. En als lezer doe je mee.

Zit het je nog te dicht onder de huid, lees dan met mate en een glas wijn. En niet 's avonds in bed, waar het eindigt in een jankend in slaap vallen.

Troosteloos

Een punt van waarschuwing. Dit boek is niet per se een boek van troost als je net je huisdier bent verloren. Je beleeft in feite een twintigtal sterfgevallen van dichtbij mee, inclusief alle ellende. Dat kan enorm confronterend zijn, zeker als je dier, net als Bubbels, aan een korte, heftige ziekte is overleden en niet keurig als een stokoud mormeltje. Niet elk dier sterft een zachte seniorendood. Er zijn ongelukken, ziektes, vervelende voorvallen, mysterieuze aandoeningen en meer. Zit het je nog te dicht onder de huid, lees dan met mate en een glas wijn. En niet 's avonds in bed, waar het eindigt in een jankend in slaap vallen.

Het BN'ers-sausje

Scheulderman interviewt BN'ers als Eva Jinek, Barry Hay, Linda de Mol, Bridget Maasland en meer. Dat het Bekende Nederlanders zijn helpt de herkenbaarheid. Het publiek zal zelfs enkele honden kennen van aanwezigheid bij TV-shows. Het is ook stiekem wel leuk om een inkijkje te krijgen in de persoonlijke levens van deze mensen. Maar het heeft een keerzijde. De geïnterviewden hebben allemaal voldoende geld om alle behandelingen te betalen die een hond nodig zou kunnen hebben en om speciaal voor de hond huizen met flinke tuinen aan te schaffen en het dier zo een geweldig leven te bezorgen. Als 'gewone' lezer kan dat best even zuur aankomen als jouw hond genoegen heeft moeten nemen met een balkon op drie hoog. Dat hoeft helemaal niet, maar zoals Scheulderman aantoont, schuldgevoel is heel erg aanwezig, of het nu terecht is of niet. Daarnaast is Scheulderman op voornaambasis met al deze BN'ers en dat geeft nog wat meer afstand tot de lezer. Het namedroppen is van geen belang voor de impact van dit boek en had achterwege gelaten kunnen worden.

Hoe gaat dit eigenlijk?

Een handvol professionals komt aan het woord in het boek. Een dierenarts, een begraafplaatsondernemer, een psychologe, gespecialiseerd in huisdierenrouw. Dat brengt wellicht hier en daar wel handige informatie, want inslapen, hoe gaat dat eigenlijk precies? Veel mensen weten helemaal niet dat je daar de dierenarts voor aan huis kan laten komen. En na het overlijden, wat doe je dan met het lichaam? Dit boek functioneert niet als handleiding, daarvoor zijn brochures en websites te vinden die specifieker ingaan op deze zaken. Maar het lezen van deze ervaringsverhalen kan je wel op het juiste spoor zetten. Weet je niet hoe een euthanasie in zijn werk gaat? Vraag het aan je dierenarts en laat je voorlichten.

We vergeten ze niet, omdat ze zij aan zij met ons liepen.

Jong & oud

Een hond of kat hoort stokoud te worden en in zijn/haar mandje vredig in slaap te vallen, hoogbejaard, opgeleefd en uitgeraasd. Maar dat gebeurt vrijwel nooit. Als baasje moet je die keuze uiteindelijk voor je dier maken. Soms bij jonge, zieke dieren en hopelijk bij oude dieren met lichamen die niet meer verder kunnen. De strijd die al deze baasjes hebben met dit moment en de dreiging die het al vormt als het zich in de (nabije) toekomst aandient, is prachtig weergegeven. Wat nog veel mooier terugkomt in het boek is de levenslange herinnering die iedereen heeft aan een dier in zijn (verre) verleden. Ze leven met ons mee, onze dieren, en ze kleuren ons bestaan deels in. We vergeten ze niet, omdat ze zij aan zij met ons liepen. Scheulderman maakt met dit boek een ding heel erg duidelijk: we overdrijven niet als we een jaar rouwen om ons overleden dier. Het mag, het kan en het gebeurt. We zijn verdrietig en we hoeven ons daarvoor niet te schamen. Ze breekt een lans voor het mogen en durven rouwen om je verloren vierpoter zoals jij dat graag wilt en voelt en dat is heel wat waard.

Dan neem je toch gewoon een nieuwe is op 22 oktober verschenen bij Lebowski Publishers.

Meer Hebban Crew Reviews lezen? Je vindt ze allemaal hier terug.