Veronica Roth in haar eigen woorden
Ze is nog maar 28 jaar oud en nu al een van de populairste YA-schrijfsters ter wereld. Tijdens haar afstudeerjaar schreef Veronica Roth het eerste verhaal in de ‘Divergent’-serie. Nog voor het einde van haar studie werd het manuscript geaccepteerd door een uitgever. Bovendien werden de filmrechten verkocht toen het boek nog niet eens in de winkel lag. Uiteindelijk wist ze met haar trilogie de wereld en vele lezersharten te veroveren. Vandaag verschijnt wereldwijd het eerste deel in haar nieuwe tweeluik ‘Carve the Mark’, een moment waar haar fans reikhalzend naar uit hebben gekeken. Met het tweeluik verlaat Roth de Aarde van na de apocalypse en zet ze voet in het oneindige heelal.
Familiemens
Op haar website gaf de schrijfster anderhalf jaar geleden, toen zij nog druk aan het schrijven was, de volgende omschrijving van haar nieuwste werk: ‘Mijn nieuwe boek is een sci-fi fantasy-verhaal, dat zich afspeelt in een tijd van extreme, politieke onrust (vandaar de Star Wars-vergelijking waarover jullie misschien gehoord hebben). Daarin worden een jongen genaamd Akos en zijn broer ontvoerd en naar een vijandelijke natie gebracht. Als de dictator van die staat dreigt het leven van zijn broer te beëindigen, heeft Akos geen andere keus dan samen te werken met een meisje genaamd Cyra (de zus van de dictator) om hem te redden. Maar Cyra’s vertrouwen (en haar vriendelijkheid!) zijn moeilijk te verdienen… om het zacht uit te drukken. De intense vriendschap die Akos en Cyra opbouwen brengt hen in meer gevaar dan ze zich ooit hadden kunnen voorstellen.’
Roth sluit met het verhaal aan bij de YA-sciencefictiontrend, die sinds vorig jaar in opkomst is, hoewel het idee voor deze nieuwe wereld al sinds haar twaalfde levensjaar bij haar leeft.
‘Carve the Mark begon – vele jaren geleden! – als een verhaal over een jonge man die van zijn familie werd weggenomen en naar hen terugkeert als een heel andere persoon dan zij kenden. Ik was benieuwd hoe zwaar de verwachtingen van zijn familie op hem zouden wegen en hoe hij ooit een manier zou kunnen vinden om weer binnen de familie te passen. In de huidige vorm vertelt Carve the Mark het verhaal niet precies zo – ik werd door andere dingen aangetrokken terwijl ik schreef en herschreef – maar er was iets met het idee van veranderen omdat je dat moet, zonder zeker te weten of dat wel ten goede is, dat me ontzettend fascineerde. Zoals met elk boek, vooral een sci-fi/fantasy-boek, waren er veel inspiratiebronnen, maar dat was voor mij echt de kern.’ The Guardian
‘Ik denk dat ik geobsedeerd ben door het idee van verandering en toch nog bij je familie horen, want familie is ontzettend belangrijk voor me. In mijn familie is het mogelijk om te veranderen en te groeien, maar we vinden toch manieren om bij elkaar te blijven. Dus misschien komt het daar wel vandaan. Carve the Mark is een heel persoonlijk verhaal voor mij.’ Entertainment Weekly
De schaamte voorbij
Voor Roth was het niet altijd voor de hand liggend om zich op het YA-genre te storten als schrijfster. Ze schaamde zich zelfs voor het lezen van YA-boeken, bekende ze eerder in een interview aan Hebban.
‘Dat was in de beginperiode van mijn universitaire studie. Ik kwam daar en het was van “O, laten we elkaar leren kennen. Noem je favoriete boek!” en iedereen om me heen zei “Faulkner”… En ik dacht: deze mensen zullen me niet begrijpen. Ik denk dat ik me er gedeeltelijk gewoon overheen heb gezet; de dingen heb geaccepteerd die ik leuk vind en heb geleerd me daar niet meer voor te schamen.’ Hebban
Dat Roth door haar werk ook in contact blijft met jongeren is dus een van de vele voordelen van het schrijven. ‘Mijn favoriete ervaringen zijn wanneer ik lezers ontmoet en de twee uitersten van het tienerzijn meemaak: het ene moment gillen ze over bijvoorbeeld One Direction, en het andere delen ze iets heel wijs en diepgaands met je dat ze uit jouw boek of dat van een ander geleerd hebben. Het zijn die momenten waarop je begrijpt dat mensen heel ingewikkeld in elkaar zitten en zoveel in zich kunnen bergen: de extreme fangirl die kan gillen en de bedachtzame persoon die ze aan het worden zijn. Dat zijn de beste momenten.’ Hebban
Een nieuwe wereld
Van een dystopische wereld naar het heelal. Over de stap naar sciencefiction na haar populaire bestsellerreeks zegt Roth:
‘Ik beschouw dystopische fictie als verhalen die onder de ‘scifi-paraplu' vallen, dus wat mij betreft heb ik altijd sci-fi geschreven! Maar ik wilde eigenlijk gewoon heel erg creatief zijn. Ik wilde onze eigen wereld compleet loslaten en al mijn veronderstellingen het raam uitgooien. Bijvoorbeeld: moet die nieuwe wereld patriarchaal zijn? Bestaat het huwelijk daar? Op welke manier heeft hun technologie zich anders ontwikkeld dan die van ons? Op het moment dat ik al die vragen beantwoord had, was er een sci-fi/fantasy-universum ontstaan. Dat was niet echt verrassend – of ik nu Dune van Frank Herbert las toen ik jonger was, of Firefly aan het binge-watchen was, ik heb altijd ontzettend van zo’n setting gehouden: fantastisch, maar futuristisch.’ The Guardian
‘Door Divergent leerde ik veel over vooruitplannen. Ik schetste de rode lijn voor de ontwikkeling van de serie wat betreft de personages, maar niet die van de wereld op zich. Dus op het moment dat Allegiant om de hoek kwam kijken waren er wat tricky elementen die in Divergent vorm hadden gekregen waar ik mee moest zien om te gaan. Deze keer was ik vastbesloten om mijn wereld goed te kennen, om die in de gaten te houden, en te zorgen dat die zowel rijk als consequent zou zijn. Ik had nooit gedacht dat ik een van die auteurs zou zijn die veel meer van hun fictionele wereld weten dan wat er op de pagina’s naar voren komt, maar ik ben goed op weg.’ The Guardian
Begaafd
In Carve the Mark is een constante current, een zichtbare stroming, waar te nemen tussen de planeten. Op de planeet in Carve the Mark ontwikkelt elke bewoner door de stroom een zogenaamde gave. Roth vertelt:
‘Ik probeer altijd te zorgen dat er een religieus element – of in ieder geval potentieel – in de werelden zit die ik bedenk, omdat ik denk dat dat heel natuurlijk is en een groot deel van onze levens uitmaakt, zelfs nu nog. Zelfs als je besluit helemaal nergens in te geloven, is dat een beslissing die je neemt. Dus ik wilde dat er een kracht zou zijn, en echte, tastbare, zichtbare kracht. Je kunt het als iets religieus beschouwen, of je beschouwt het als een wetenschappelijk fenomeen. Ik denk dat ik dat idee gewoon leuk vond, dat een gelovig persoon naar de hemel zou wijzen en zou zeggen: “Kijk, daar is het! Het bewijs is daar!” en een meer werelds persoon zou denken: “Nee, dat is gewoon iets in de lucht.”’ Entertainment Weekly
‘De gave van Cyra veroorzaakt een constante, chronische pijn. Ook iedereen die ze aanraakt ervaart pijn. Maar het is bijna alsof ze tien ‘stukjes’ pijn tegelijk tot haar beschikking heeft, en als ze jou er vijf van geeft, is dat een marteling. Geeft ze er tien, dan ga je dood. Ze is constant in de verleiding om haar pijn weg te geven. Het enige wat haar daarvan weerhoudt is dat vreemde, aangeboren morele kompas, waarvan ze zelf niet eens zeker is of ze het wel heeft. Ze is er namelijk van overtuigd dat ze alles verprutst heeft. Dat is haar worsteling: wat doe ik met de gave die mijn leven verwoest?’ Entertainment Weekly
Zwadderaar
‘De moeilijkste personages om te schrijven zijn voor mij de grappige (Uriah, Christina, etc.). Om de een of andere reden – ondanks dat ik mezelf lichtelijk amusant kan noemen (denk ik?) – vind ik het heel moeilijk om personages te schrijven die een heel goed gevoel voor humor hebben. Ze blijken eerst allemaal een beetje humorloos en zuur te zijn, en dan moet ik mezelf dat punt voorbij zien te duwen, waarna ze een constante stroom aan grapjes worden, en dat is dan ook weer niet goed. Het is moeilijk om die balans te vinden. Ik had het ook moeilijk met Marcus. Ik probeerde hem vijf keer te vermoorden gedurende het verloop van de serie, maar de man weigerde dood te gaan. Ik worstelde er ook mee zijn gedachten realistisch weer te geven, met als resultaat dat hij steeds een beetje te olijk was, alsof hij aan zijn kwaadaardige snor draaide en constant een kakelende lach uitstootte.’ Goodreads
‘Ik ben heel erg opgewonden over de nieuwe personages. Tris [uit de ‘Divergent’-reeks, red.] was heel erg gefocust op ethiek en morele waarden en ze is een echte klassieke heldin: zichzelf willen opgeven voor een hoger doel, voor haar volk, voor het grotere goed. Cyra is helemaal niet zo. Cyra zorgt voor Cyra, en voor de mensen om wie ze geeft. Ze is net een Zwadderaar, weet je wel? [Zwadderich is een van de afdelingen op Zweinstein, de school voor Hekserij en Hocus Pocus in de ‘Harry Potter’-reeks, red.] En ik heb nog nooit over zo’n soort personage geschreven.’ Entertainment Weekly
‘Het voelde geweldig om te schrijven aan een boek dat zich in een heel nieuwe wereld afspeelt. Ik was gedurende de Divergent-serie constant in andere werelden aan het schrijven – in de vrije tijd die ik had als mijn boek bij mijn redacteur lag en ik even een hersenpauze nodig had om alle creatieve sappen vrij te laten stromen, zeg maar. Dus het was niet zo dat ik niet wist hoe ik over andere werelden moest schrijven. Een van de redenen waardoor ik wist dat dit het juiste project was om daarna mee aan de slag te gaan, is hoe blij en opgewonden ik was toen ik op die momenten de wereld van Carve the Mark aan het bouwen was. Niet elk verhaal dat een schrijver schrijft is er een waarin hij zelf wil leven – dystopische werelden zijn lastig, bijvoorbeeld – maar Carve the Mark? Ik heb van elke minuut ervan genoten, van het schetsen, tot het herschrijven en de bureauredactie.’ Books A Million
‘Ik denk dat ik een robot zou moeten zijn om nu niet nerveus te zijn! Ik wil gewoon heel graag dat de mensen die Divergent leuk vonden ook van Carve the Mark zullen houden. En ik geloof dat sommigen van hen dat wel zullen doen. Maar ik denk ook dat ik een plaats heb bereikt waar ik er vrede mee heb: “Luister. Ik heb dit met pure vreugde en liefde en enthousiasme gecreëerd, en dat is alles wat ik kan doen.”’ Entertainment Weekly
Bronnen:
Entertainment Weekly
Goodreads
Books A Million
The Guardian
Hebban
