Vierde Millennium-boek krijgt goede kritieken

Stieg Larsson schreef de eerste drie delen, maar overleed voordat hij het succes van zijn eigen boeken mee kon maken. Zijn erfgenamen vroegen David Lagercrantz het vierde boek af te schrijven, maar Larssons levenspartner was het daar absoluut niet mee eens. De fans waren ook verdeeld. Een boek over Lisbeth Salander en Mikael Blomkvist, geschreven door een ander dan bedenker Larsson, werd op zijn minst met argusogen bekeken. Nu zijn er dan de eerste buitenlandse recensies en zien we eindelijk het resultaat van deze manouevre.

Jake Kerridge van The Telegraph bleef maar vergeten dat hij niet een oorspronkelijk werk van Stieg Larrson las. 'Lagercrantz heeft haar (Lisbeth) geweldig neergezet en heeft op een geweldige manier het web geweven van melodramatische spinrag waarin Lisbeth kan uitmunten.'

Mark Lawson van de Guardian zei dat Lagercrantz dicht bij het bestaande ontwerp van Stieg Larssons boeken is gebleven. 'De grootste beslissing was hoe Salander en Blomkvist weer bij elkaar te laten komen in het boek en dat heeft hij heel mooi opgebouwd.' 'Hij (Lagercrantz) is technisch een betere schrijver dan Larsson, hij kan naadloos van perspectief wisselen in scènes waarin de personages door huurmoordenaars worden belaagd.' Volgens Lawson laat dit boek nog veel mogelijkheden tussen Lisbeth en Mikael open en lijkt de kans op een verdere voortzetting van de Millennium-reeks goed mogelijk. Stieg Larsson had tien delen in gedachten en liet voor het vijfde en zesde boek notities na.

Michiko Kakutani van de New York Times zei dat 'er wel enige hobbels in het boek zaten, maar dat Salander en Blomkvist de auteurswissel prima hebben doorstaan en nog net zo overtuigend zijn als altijd.'

Patrick Anderson van de Washington Post vindt het boek 'bij vlagen interessant, maar vaker onlogisch en vervelend.' 'Het is bijna onmogelijk om alle hackers, wetenschappers en moordenaars bij te houden die eventjes snel op het toneel verschijnen, verdwijnen, en dan weer opduiken als jij ze al vergeten bent. Er zitten absurd complexe dialogen in waarbij personages de singulariteittheorie bespreken, zwarte gaten, berekening van priemgetallen en zelflerende algoritmen. Een aantal van de personages mogen dan wel bewezen briljant zijn, de lezers zijn dat helaas niet.'

Patrick Ryan van USA Today vindt dan weer dat 'Lagercrantz moedig de teugels neemt en niet alleen Larssons schaamteloze pulpproza overneemt, maar ook op een bewonderenswaardige manier de fantastisch vuige wereld uit de boeken uitbreidt.'

De Nederlandse editie verscheen vandaag onder de titel Wat ons niet zal doden. Een exclusieve voorpublicatie las je al bij ons, op Hebban.

(Bron: The Bookseller)