Voor altijd is niet voor eeuwig
Verliefdheid werkt als een natuurlijke drug, het brengt je in een gelukzalige roes. Blikken die over en weer uitgewisseld worden; zij zit er niet op te wachten, maar hij besluit om het initiatief te nemen. Hij is Dylan, Zij is Anoek.
Aan het begin van het boek zijn ze dertigers die zich in elkaars leven storten. Zij heeft zich losgeschud uit de armen van een ex die haar enigszins getraumatiseerd heeft en waardoor ze haar vertrouwen in mannen verloor, hij is iemand die zich niet wil binden zodat hij zijn vrijheid kan behouden. Toch is daar de vonk die hen bij elkaar brengt. Ze ontwikkelen zich tot een stel dat elkaar aanvult, tot er iets is wat ze allebei niet op kunnen lossen; hun kinderwens. Op het moment dat Dylan zich overgeeft aan een andere verleiding, slaat het noodlot voor Anoek toe.
'Zo is kanker. De kwaadaardige cel zelf doet het niet. Hij kan je niet doodschieten, hij is geen klinisch moordwapen met een koude kogel die in één klap aan alles een einde maakt. Hij schakelt je lichaam beetje bij beetje uit, snel of langzaam. Pas nu is het echt serieus. Hij zit overal, ik voel hem, het beest dat uit zijn schuilplaats is gekomen, uit zijn winterslaap is ontwaakt. Als een slang glijdt hij door mijn lymfevaten, onbevredigbaar op zoek naar nieuw voedsel.'
Journalist Edwin Winkels heeft zich de laatste jaren ontwikkeld als een begenadigd romanschrijver. Zijn roman Haar laatste vlucht baseerde hij op de gebeurtenis van de crash van een vliegtuig van de Spaanse maatschappij Aviaco in 1958, terwijl Het oog van de orkaan de sage van de boerenfamilie Serpas in New Orleans vertelde. Met zijn nieuwe boek En ze deed het laat Winkels een ander kleurenpalet van zijn schrijverstalent zien.
Bijzonder is de vorm van deze roman. Door middel van tientallen stukjes vanuit het perspectief van ‘hij’ en ‘zij’, verspreid over verschillende periodes in de levens van Dylan en Anoek, volgt de lezer een reconstructie van hun levensloop. Een uitdaging omdat Winkels bepaalde momenten uitgebreid toelicht, terwijl er soms alleen hints worden achtergelaten. Het veroorzaakt een prettige spanningsboog om uit te vinden hoe bepaalde zaken precies in elkaar steken.
Daarnaast is de thematiek van deze roman geschikt voor een groot publiek. Mede omdat de verhalen van Dylan en Anoek in hun persoonlijke cirkel afspelen, vormen emoties als jaloezie, verdriet, verlangen en (opnieuw gevonden) geluk een cocktail in dit verhaal. Winkels heeft een goed oog voor detail waarbij de psyche van zijn personages op intrigerende wijze ontrafeld wordt. Hij brengt zijn personages naar verrassende uithoeken van de wereld, waarbij de scènes in de Himalaya betoverend zijn.
'Ik stond midden in een amfitheater en de buitenmuren werden gevormd door reusachtige bergen. Een vallei aan het einde van de wereld, met op deze hoogte zelfs groen gras, duizenden grote en kleine stenen en rotsen die naar beneden zijn gerold, grillige rotswanden rond de bedding van een gletsjer en op een platform daarboven een langgerekt stenen gebouw, enkele andere provosorische hutten en een klein Tibetaans monument met gekleurde vlaggetjes.'
‘Ik ben nu meer schrijver dan journalist. 90 procent van mijn tijd gaat op aan het schrijven van boeken. Maar voor bijna iedereen ben ik nog steeds die sportjournalist uit Barcelona die soms opduikt in Studio Sport of De Avondetappe. Niemand op straat zegt ooit iets over mijn schrijverschap,’ zei Winkels onlangs in een interview met de Volkskrant. Ook met zijn nieuwste roman laat Edwin Winkels juist zien dat het tijd wordt dat een groot lezerspubliek kennismaakt met zijn schrijverstalent.
En ze deed het is verschenen bij uitgeverij Brandt. Auteursfoto in header: verstrekt door uitgeverij Brandt.
Meer Hebban Crew Reviews lezen? Je vindt ze allemaal hier terug.
