Voorpublicatie De bloemenjaren, de nieuwe roman van Erica James

Over De bloemenjaren
Als klein meisje vond Saskia Ashcombe het mooiste huis dat ze ooit had gezien. Een cottage aan de rand van een dorpje in Suffolk, de betoverende tuin is een sprookjesachtige en afgeschermde oase. Het perfecte toevluchtsoord voor Saskia om weg te vluchten van de tragedie die haar jeugd verwoestte.
Nu als volwassene, woont Saskia nog steeds in Ashcombe. Ze is boekrestorator en wijdt haar dagen aan het restaureren van de beschadigde en kwetsbare boeken die haar worden toegezonden. Ondertussen dagdroomt ze over de mensen die ooit de bladzijden van deze boeken omsloegen. Op een dag ontdekt ze een notitieboekje dat zorgvuldig is verborgen in een oude bijbel. Ze realiseert zich dat iemand veel moeite heeft gedaan om zijn of haar verhaal te verbergen. Saskia wordt nieuwsgierig en komt op het spoor van een hartverscheurend verhaal over liefde in tijden van oorlog.

Voorpublicatie De bloemenjaren
"Saskia was destijds tien, oud genoeg om door verdriet te worden overmand, maar niet oud genoeg om het trauma van een dergelijk verlies te kunnen verwerken. Het duurde weken voordat haar vader van huis kon gaan zonder dat zij hysterisch werd van angst, bang dat hij niet terug zou komen. Harvey – de vader van haar moeder – was degene geweest die had geopperd dat het hen allemaal zou helpen als ze samen gingen wonen. Hij vond dat haar vader hier niet alleen voor zou moeten staan, dat ze er in feite geen van allen alleen voor zouden moeten staan. Binnen acht maanden hadden ze hun middelen bij elkaar gelegd en waren ze hierheen verhuisd. Saskia was op het eerste gezicht verliefd geworden op Ashcombe. Het was het mooiste huis dat ze ooit had gezien; het had een grillige indeling, Suffolk-roze muren en stond aan de rand van het dorpje Melbury Green. De tuin van bijna een hectare grensde aan open velden, de rivier de Stour en een secundaire weg die door het licht golvende landschap van Suffolk kronkelde. Naar het westen voerde de weg naar Cambridge en in oostelijke richting lagen de stranden van Southwold en Aldeburgh. Met het onberispelijk gedekte rieten dak en de sierlijke nok, de met klimrozen begroeide schuine roze muren en een boomgaard vol appel-, peren- en pruimenbomen, deed het huis denken aan 11 een sprookje. Vanaf de dag dat ze erin trokken, werd het hun toevluchtsoord, een betoverende en afgeschermde oase waarin het langzame herstel kon beginnen."

Meer lezen? Klik hier om de eerste twee hoofdstukken te lezen.