Nieuws /
Voorpublicatie: Met een knipoog, het nieuwe boek van Marian Keys
Op Hebban kun je alvast de eerste 30 bladzijden lezen!
Over Met een knipoog
Een jaar lang leefde Stella Sweeney een New Yorkse droom: ze promootte haar succesvolle zelfhulpboek, deed mee aan talkshows in heel Amerika en leidde met haar kinderen een luxe leventje in een prachtig tienkamerappartement in de Upper West Side. Maar haar glamoureuze, opwindende leven was van korte duur. Nu zit ze weer op een zolderkamertje in Dublin, met een writer's block en een doos vol roze koeken. Ze doet alles om haar oude leven terug te krijgen. Maar kan dat wel? En wil ze het eigenlijk wel echt?
Fragment
Vrijdag 30 mei
14.49 uur
Als je op dit moment naar mijn raam omhoog zou kijken zou je bij jezelf denken: Moet je die vrouw zien. Moet je zien hoe kaarsrecht ze aan haar bureau zit. Moet je zien hoe vlijtig haar handen over haar toetsenbord gaan. Ze is heel hard aan het werk, dat zie je zo… Wacht eens even… Is dat Stella Sweeney niet? Is die dan weer in Ierland? Een nieuw boek aan het schrijven?! Ik had gehoord dat die helemaal uitgerangeerd was!
Ja, ik bén Stella Sweeney. Ja, ik bén weer in Ierland (tot mijn grote teleurstelling, maar daar gaan we het nu niet over hebben). Ja, ik bén een nieuw boek aan het schrijven. Ja, ik bén helemaal uitgerangeerd. Maar ik blijf niet lang uitgerangeerd. Vergeet het maar. Want ik ben aan het werk. Je hoeft me maar hier achter mijn bureau te zien zitten!
Ja, ik ben aan het werk.
Maar niet heus. Eruitzien alsof je aan het werk bent is niet precies hetzelfde als ook écht aan het werk zijn. Ik heb nog geen woord getypt. Ik weet niks te bedenken.
Er speelt echter wel een glimlachje om mijn lippen. Voor het geval jij naar binnen kijkt. Dat krijg je als je een bekend persoon bent. Je moet de hele tijd glimlachen en leuk doen, anders gaan mensen zeggen: ‘De roem is haar naar het hoofd gestegen. Zo goed was ze trouwens ook weer niet.’
Ik besluit dat ik gordijnen moet kopen. Dat geglimlach hou ik niet vol. Mijn gezicht doet nu al pijn, en ik zit hier pas een kwartier. Twaalf minuten om precies te zijn. Wat gaat de tijd langzaam!
Verder lezen? Klik dan hier om het eerste hoofdstuk van Met een knipoog te lezen!
