'Waat' The Dumpling Sisters

Wie?

Twee lieve, enthousiaste meiden dus. Amy en Julie zijn van Chinese afkomst, zijn in New Zeeland opgegroeid en wonen sinds hun studie in Engeland. Beide hoogopgeleid en nu hard aan het werk. Amy heeft chemie gestudeerd en Julie criminologie. Na het studeren kwam het werkende leven en begon er bij beide iets te missen: aandacht voor hun culinaire oorsprong.

Als kinderen waren ze absoluut geen vriendjes. En dat was best lastig aangezien ze elke zondag gezamenlijk met hun familie op een paar vierkante meters doorbrachten. Hun ouders hebben namelijk een foodtruck waarmee ze Nieuw Zeeland laten proeven van origineel Chinees eten. Daar, in de bus, hebben de zusjes leren koken. Wanneer je dan in Engeland woont, ver van huis en hard aan het werk, kan je natuurlijk je eerste ‘jeugdlessen’ vreselijk gaan missen. Zo begonnen de zusjes dan ook met het maken van filmpjes waarin ze zien laten zien hoe traditioneel Chinees eten wordt bereid. Deze filmpjes laten ze zien op hun YouTube-kanaal. In het begin keken alleen vrienden en familie, maar het kanaal werd snel populair. Hun ‘signature dish’ werd de dumpling. En zo waren The Dumpling Sisters geboren.

Dit is zo een groot succes geworden dat een kookboek niet kon uitblijven. Dit boek werd nu gepresenteerd aan de schijvende pers in Nederland. Zowel die van papier: de Volkskrant, Elle Eten en Delicious als die van het internet: Foodblogers en wij, Hebban dus.

Waar?

Bij hun Nederlandse uitgever werden we uitgenodigd om mee te doen aan een kookworkshop.
Het boek is uitgegeven door Good Cook welke verbonden is aan Oldenhof. In de mooie kookboekenwinkel in Hilversum is op de bovenste etage een ruime, zeer lichte kookstudio ingericht en daar zijn we de hele middag enthousiast aan de slag gegaan. Nadat de zusters zichzelf hadden voorgesteld, gingen zij giechelend aan de slag. Samen achter het kookeiland begonnen zij aan de kookdemonstratie. Amy en Julie vullen elkaar perfect aan. Niet alleen in het vertellen van het verhaal, maar ook in de kookhandelingen. De één hakt, de ander roert. De één rolt, de ander vouwt.

Waat?

De demonstratie van het maken van dumplings werd in tweeën gesplitst.

Het eerste gedeelte is het maken van het deeg en de vulling.
Het deeg maak je met kokend water en eetstokjes. Kijk, daar waren de eerste verschillen tussen de westerse en de Chinese keuken al. En zo bleven de verschillen komen.
Verrassend en verrukkelijk.
De vulling is echt anders. Echt Chinees. Je pakt geen gehakt maar een stuk varkensschouder en gaat dit fijn hakken met zo’n groot Chinees mes. Je maakt dus je eigen ‘gehakt’. Door de gehakt gaan allerlei smaakmakers en dan ook nog zuiveringszout en maïzena. Zuiveringszout wordt in de marinade gebruikt om vlees malser te maken. De maïzena heeft als taak om het vlees zijdezacht te maken. (Maïzena zorgt overigens ook voor de dikke, glanzende sauzen die zo karakteristiek zijn voor de Chinese keuken). Dit alles om de ultieme WAAT te bereiken. In China gaat het bij het genieten van eten niet alleen om de smaak maar zeker ook om het mondgevoel. Aan tafel gaan de gesprekken eigenlijk daar over. Waat is het mondgevoel waarnaar de meeste Chinezen snakken tijdens een maaltijd. Voedsel dat waat is, is zijdezacht, glad en smeuïg. En dit gevoel wordt zeker bereikt bij de dumpling. Een mooie les in Chinees genieten door Julie vertelt aan ons kookeiland. Onze middag kon niet meer stuk.


Het tweede gedeelte is de bereiding. Het rollen van de dumplingvelletjes (echt een vak apart) en het vullen en vouwen hiervan. Laten we zeggen: oefening baart kunst. De zussen doen het met veel geduld voor en vooral ook met veel passie voor het eten. Eindeloos hebben zij al deeg laten vouwen als een gordijn rondom het vlees. Heel erg leuk om te doen en vooral ook om te zien. Het resultaat ziet er echt wel anders uit dan een dumpling uit de diepvries van de toko!

De laatste stap: de bereiding. Eerst worden de dumplings op de onderkant gebakken dan gaat er water bij en wordt de pan direct afgesloten. Na een minuut of acht stomen, kunnen we aanvallen. Het is zo goddelijk lekker dat we liever het risico lopen onze mond te branden dan te moeten wachten. En zo enthousiast als we het opaten is de hele middag geweest.

Hoe?

Het enthousiasme spat er bij de zussen vanaf. Wel door een dikke laag verlegenheid en onzekerheid heen. “Vonden jullie de workshop echt leuk?” is dan ook de vraag die Julie nog even onzeker stelt wanneer ze het kookboek aan het tekenen is.

Wellicht was wel het allerfijnst van de kookworkshop dat tijdens het koken de zussen je alleen maar het gevoel dat je alles goed doet. Is de Engelse, Nieuw Zeelandse, of Chinese gastvrijheid? Waar het ook vandaan komt; het is heel plezierig.
Dat zijn The Dumpling Sisters.