Week van de Debutant Gastcolumn: Sophie Jansen
Mijn naam is Sophie Jansen en ik ben een 24-jarige docente Nederlands op De Nassau in Breda. Afgelopen week is mijn eerste boek uitgekomen: Volg me. De inspiratie voor mijn boek heb ik gehaald uit wat ik elke dag om me heen zie: problemen waar jongeren mee worstelen, wat pubers bezighoudt en de invloed van social media. Op de allereerste versie van mijn boek hebben mijn leerlingen feedback gegeven. Na deze feedback heb ik het verhaal aangepast en nu ligt het boek in de winkel.
'Gaat het dan écht gebeuren, juf?'
door Sophie Jansen
‘Maar juf, gaat het dan écht gebeuren?’, vroeg een leerling aan mijn bureau. Ik knikte. ‘Het gaat écht gebeuren, Bram’.
Drie seconden later klonk het door de klas: ‘Ze staat op bol.com!’. De leerlingen die een tablet voor zich hadden, gingen meteen naar de site om daar hun docente Nederlands te zien. Ze draaiden trots het scherm naar mij en zeiden: ‘Dat bent u, juf!’.
Ik heb het over een brugklas. Het woordje ‘juf’ zit er nog een beetje in en dat hoeft er wat mij betreft ook niet uit. Het heeft iets liefs.
Toen ik vertelde dat ik mijn boek waarschijnlijk zou worden uitgegeven, waren mijn leerlingen dolenthousiast. Door hun enthousiasme, werd ik zelf nóg enthousiaster. Er ging geen week voorbij of leerlingen vroegen wanneer het ook alweer uitkwam, wanneer ik bij RTL Late Night zou zitten en of ik ook signeersessies zou gaan doen. Hun enthousiasme maakte me ook onzeker. Ik had het gevoel dat ik iets waar moest maken.
Twee jaar geleden ben ik begonnen met het schrijven van een boek. In de pauze bleef een jongen hangen in het lokaal en hij vertelde me over zijn thuissituatie. In de les was het een bijdehante, vrolijke gast, maar thuis was het allesbehalve leuk. Toen de bel klonk en hij naar de volgende les moest, liep hij de gang in. De gang vulde zich met leerlingen: allemaal met hun eigen verhaal. Toen kwam ik op het idee voor mijn eerste boek (Volg me).
Ik pakte twee personages als uitgangspunt en besloot over hun tijd op de middelbare school te schrijven. Omdat bijna alle leerlingen met hun telefoon in hun hand door de gang lopen, besloot ik ook de invloed van social media op het leven van jongeren in het verhaal te verwerken.
De eerste, ruwe versie heb ik aan V2b laten lezen. Ik had de tekst geprint en voor de leerlingen in snelhechters gedaan. Ze mochten overal commentaar op geven: zinsbouw, een verhaallijn, woordkeus, et cetera. Zo werd het woordje ‘ontiegelijk’ omcirkeld, een woord dat ik zelf af en toe gebruik. ‘Dit gebruikt echt niemand’, luidde het commentaar van mijn leerling.
Met de reacties van mijn leerlingen ben ik aan de slag gegaan. Ik had nog meer motivatie om het verhaal beter te maken: de leerlingen vroegen namelijk al om een vervolg. Na intensief overleg met mijn leerlingen en contact met de uitgever was het afgelopen 7 juni dan eindelijk zover: de boekpresentatie.
Vol trots en ongeloof nam ik mijn eerste boek in ontvangst. Twee leerlingen gaven hun eerste reactie op het boek.
Anouk zei dat het zo herkenbaar vond en dat ze goed mee kon leven met de personages. Kasper gaf aan dat dit het eerste boek is dat hij in drie jaar tijd heeft gelezen.
Ik denk dat ik geen groter compliment kon wensen.
