Week van het Vergeten Boek #6: Bonita Avenue
Lieve Bonita,
Het zal ongeloofwaardig klinken, daar ben ik me ten volste van bewust, maar je moet me geloven als ik je vertel dat je heel erg gewenst bent. In de boekhandel koos ik je zes jaar geleden met zorg uit. Ik wilde echt alleen jou op dat moment. Recensenten en lezende vrienden waren enthousiast over je en wakkerden mijn nieuwsgierigheid aan.
Je ging vaker dan 350.000 keer over de toonbank, werd onder andere bekroond met de Anton Wachterprijs, de Selexyz Debuutprijs en de Academica Debutantenprijs (sinds 2015 ANV Debutantenprijs) en kreeg nominaties voor de NS Publieksprijs, de AKO Literatuurprijs, de Gouden Strop én de Libris Literatuurprijs. De jury van deze laatste prijs schreef in het juryrapport over jou:
'Bonita Avenue kan gelezen worden als een zedenschets waarin twee generaties, twee wereldbeelden lijnrecht tegenover elkaar komen te staan, maar dat doet deze indrukwekkende, op Amerikaanse leest geschoeide, allesbehalve eenduidige familieroman onrecht aan. Buwalda's debuut is in de eerste plaats een onvervalste pageturner, geschreven in een gespierde, trefzekere stijl. De auteur wisselt onvermoeibaar van perspectief, pendelt druk heen en weer tussen toen en nu, en koerst met een onstuitbare vaart op de ontknoping af, zonder verstrikt te raken in de vele verhaallijnen en zonder ook maar één keer uit de bocht te gaan. Het is niet iedereen gegeven.'
Dus kocht ik je. En Bonita, geloof je me als ik de beste bedoelingen met je had? Ik zou uren met je doorbrengen, samen op de bank, jij in mijn handen. Ik zou je meenemen in de trein en naar bed. Naar de wachtkamer van de tandarts.
Ook op Hebban ben je geliefd. Bijna 300 lezers waardeerden je al, met een gemiddelde van 4 sterren. Recensent Anne Terwisscha prijst je in zijn Hebban-recensie vooral vanwege de spannende gebeurtenissen en de prettig leesbare schrijfstijl. Genoeg redenen dus om je de afgelopen jaren eens echt de aandacht te geven die je verdient.
Waarom ik je dan toch vergat? Of eigenlijk volkomen negeerde? In de mensenwereld zou het volkomen worden afgekeurd, maar ik vermeed je vanwege je uiterlijk. Iets specifieker nog: vanwege je dikte. En dan te bedenken dat je schepper Peter Buwalda dit juist voor ogen had: ‘Ik wilde een dik boek schrijven en spanning is een van de middelen waarmee je ervoor kunt zorgen dat mensen een dik boek ook echt uitlezen’, zo vertelde hij aan NRC Handelsblad.
Maar dat ik je niet las vanwege je omvang is niet goed te praten, want de afgelopen jaren kwamen er wél wat andere dikkerds voorbij, zoals Als je het licht niet kunt zien van Anthony Doerr, Het smelt van Lize Spit, De psychiater en het meisje van Erik Rozing en het onlangs verschenen, veelverkochte ‘testament’ van Astrid Holleeder.
Smoesjes dus, ik weet het. Maar Bonita, ik ga het in het nieuwe jaar heel anders aanpakken! Dat brengt mij bij mijn nieuwe Reading Challenge voor 2017: minstens 10 boeken lezen met meer dan 500 pagina’s. En de eerste, lieve Bonita, dat ben jij. Geen smoesjes of beren meer op de avenue. Bonita Avenue zal het zijn!
Heb jij Bonita Avenue gelezen?
Plaats een recensie op de boekpagina. Onder alle inzenders van nieuwe recensies bij het betreffende 'vergeten boek' worden in januari mooie prijzen verloot.
