Weg van de supermarkt

Noodkreet uit niemandsland

Het voelt toch anders deze ochtend. Met mijn boodschappenkar struin ik door de supermarkt, zoals iedere zaterdag, maar ik kijk met andere ogen naar de kaasvitrine en de vleeswaren. De groente-afdeling sla ik sowieso over omdat ‘Bio aan huis’ mij iedere week van een dosis vers biologisch groenvoer voorziet. ‘Weg van de supermarkt’ speelt daags na de boekpresentatie door mijn hoofd tijdens mijn vertrouwde rondje.

Die boekpresentatie vindt plaats op een plek vér weg van de supermarkt (hoewel er een Jumbo aan het eind van de straat is gevestigd), namelijk in de Rotterdamse Fenix Food Factory.

Nadat Onno Kleyn het boek officieel overhandigd krijgt van auteur Gerrit Jan Groothedde is er tijd om rond te kijken en te netwerken met de aanwezige foodies en culis. Fenix Food Factory is een rauwe, ruwe loods waarin zeven ondernemers een dagelijks ambachtelijke versmarkt houden op Katendrecht. En we vallen met onze neus in de boter want het is Fenix Food Friday waar het lekkerste vrijdagmiddagborrelplankje van Rotterdam wordt gepresenteerd. Paté van de Firma Bijten, handgekneed zuurdesembrood van Jordy’s Bakery, Booij verzorgt de kazen en uiencompote terwijl de dorst gelest kan worden met een cider (CiderCider) of huisgebrouwen biertje (Kaapse brouwers). En als je naar buiten loopt de loods uit, zie je de zonnige skyline van Rotjeknor waar oud – Holland Amerika Lijn – en hypermodern prima samengaan. Het leven weg van de supermarkt is zo slecht nog niet!

Afbeelding boven: borrelplankje (foto KitchenTableHappiness)

‘Weg van de supermarkt’ is eigenlijk drie boeken in één. Gerrit Jan zijn relaas over de poging om zes maanden lang geen eten in de supermarkt te kopen, achtergrondartikelen en interviews en ten slotte vergelijkend warenonderzoek. Achter in het boek vind je een praktische koopgids voor de supermarktverlater, die van mij nog veel uitgebreider had mogen zijn. Haalbare alternatieven voor onze supervriend tref je door het hele boek aan, recepten niet. Oh ja toch wel, eentje voor bananenbrood, maar alleen omdat de uitgever in een persbericht meldde dat er hier en daar een recept te vinden zou zijn.

Gemak, tijd en geld dat zijn de voornaamste redenen waarom de supermarkt zo populair is. Het hele jaar door (seizoengroenten bestaan niet meer, hooguit aanbiedingen) is alles beschikbaar. En zo’n ruime keus. Dat laatste is dus niet waar; ja je kunt kiezen uit bananen, bietjes of boontjes maar van alles is er maar één soort. En wel díe soort die lang houdbaar is (logistiek) er mooi uitziet en van bepaalde omvang, niet het ras dat op dat moment het lekkerste smaakt. En dat er wel twintig variëteiten bietjes zijn in allerlei kleuren, dat weten veel mensen niet eens. Is dat erg?

Gerrit Jan laat het in het midden. Van hem mag in principe iedereen het goedkoopste van het goedkoopste willen, als hij maar wel de keuze heeft. Hij zegt het zelf: “ik ben een elitaire zak met te veel geld”. Want een alleenstaande bijstandsmoeder of –vader die afhankelijk is van de voedselbank, die heeft niet de luxe van keuze wegens geldgebrek. En drukke tweeverdieners met lagereschoolkinderen hebben geen tijd.

In de week dat het boek verschijnt valt mij een nieuwsbericht op. Het is de aankondiging van de opening van supermarkt ‘Gekke Gerrit’. Even denk ik nog aan een publiciteitsstunt voor ‘Weg van de supermarkt’ maar nee: “De verzuiling in de supermarktketens in Nederland schept ruimte voor een nieuw concept aan de onderkant van de markt. Allemaal A-merken tegen bodemprijzen… Funshoppen in food”, aldus de website. Tja, voor mij is funshoppen in food toch iets anders dan A-merken tegen bodemprijzen scoren!

Halverwege het boek begint het dagboekdeel naar mijn smaak in herhaling te vallen; door een gebrekkige planning maar weer een sprintje naar de plaatselijke AH. En toch vind ik het een lezenswaardig boek dat je aan het denken zet. Uiteindelijk hebben wij als consument de macht en wel de macht van de boodschappentas. Dus lees dat boek en koop eens ambachtelijke producten van een goede kwaliteit gemaakt door mensen met een verhaal.

Afbeelding links: Foodie bag (foto KitchenTableHappiness)