Wordt vervolgd: Nathalie Revard | Edward Hendriks

10 thrillerschrijvers, 10 verhalen, 1 hoofdpersoon

De briefing:

Download hier de briefing in pdf formaat.

WITH OR WITHOUT YOU door Edward Hendriks

Langs de gordijnen schuurt het vroege ochtendlicht de slaapkamer binnen. Ik inhaleer diep door mijn neus, alsof ik de morgen op wil snuiven. Weer een nacht amper geslapen. Na een half mensenleven in hartje Parijs lukt het me maar niet om te wennen aan deze oorverdovende stilte. Hier geen sirenes, geen denderende trams, geen geschreeuw op straat in het holst van de nacht. Hier hoor je helemaal niets. En het politiewerk sluit er perfect op aan. De zwaarste Zware Criminaliteit in het afgelopen halfjaar was een in de fik gestoken auto.

Alors! Ik geeuw, rek me uit en sluit mijn ogen om even terug te zijn op het hoofdbureau in het eerste arrondissement. Terug in het rumoer, midden in de actie en dicht bij Eric… Mijn carrière ging als een speer. Die overplaatsing, die ik nota bene zelf aanvroeg, moet zo ongeveer de stomste beslissing zijn die ik in mijn leven heb genomen.

Op de beslissing om met mijn partner te gaan daten na, dan. Dat was van alle stomme dingen die ik heb gedaan echt het allerstomste. Niet dat ik er bewust voor koos. Hij was jong, aantrekkelijk en het het was al te lang geleden dat ik met een man was. Natuurlijk moest het wel verkeerd aflopen. Ik kan hem er niet om haten. Sterker nog, als ik heel eerlijk ben voel ik nog steeds wat voor Eric.

Maar het kan niet. Niet nadat die gestoorde, ouwe gek mijn ex om heeft laten brengen. Wat hij altijd heeft ontkend, maar waarvan ik honderd procent zeker weet dat hij erachter zit. Ik kan het risico niet nemen. Niet voor Eric, niet voor Sara, niet voor mezelf.

Met mijn hoofd diep in het zachte kussen gedrukt open ik mijn ogen en staar ik naar de ornamenten op het hoge plafond. Misschien moet ik toch eens met Jean-Luc gaan praten, of die niet nog een plekje voor me heeft. Terug in het middelpunt van de actie, voordat ik sterf van saaiheid. Laat Eric dan maar op drugrunners en gilets jaunes gaan jagen in de provincie. Of voor mijn part overgeplaatst worden naar een ander arrondissement. Wat dan ook. Alles beter dan dit.

De stilte en mijn gedachten worden ruw onderbroken door de telefoon die zoemt over het nachtkastje. Tegelijkertijd schalt With Or Without You van U2 door de slaapkamer.

Vlug pak ik de Samsung op. De initialen J.L. prijken op het scherm.

‘Als je het over de duivel hebt.’ Ik druk het mobieltje tegen mijn oor. ‘Ja?’

‘Lie, ben je wakker?’

‘S’il te plait, Jean-Luc. Zeg me dat er een sappige moord is gepleegd.’

‘Haha, je weet het leuk te brengen. Ik bel je omdat verdomme iedereen ziek is. Je moet invallen voor Patrick. Een GIGN-klus.’

‘Wat krijgen we nou? Anti-terreur? Is er dan eindelijk iets gebeurd wat ik hier in Aix-en-Vervelië heb gemist?’

‘Lie, een beetje professioneel, alsjeblieft. We hebben wel even genoeg voor onze kiezen gehad, dacht ik zo.’

‘Wat kan er dan zo belangrijk zijn dat je me om…’ Ik werp een snelle blik op het scherm van mijn mobieltje. ‘…kwart over vijf in de ochtend belt.’

‘Project Train Marshal. Patrick draait normaal gesproken de beveiligingsdiensten op de TGV.’

‘Patrick? Welke Patrick?’

‘De nieuwe collega van Eric, die roodharige Ier, weet je wel? Nou ja, maakt niet uit. Hij draait ook diensten in de Groupe, daarom -’

‘Hij heeft dus mijn baan.’

‘Lie, daar heb ik nu geen tijd voor. Het gaat om de route Parijs - Amsterdam, en weer terug. Je moet het van hem overnemen. Tien over zeven op Gare du Nord, red je dat?’ Zonder op het antwoord te wachten praat hij verder: ‘Draag onopvallende kleding en stop je Sig goed weg. Je weet het, hè? Blend in, don’t stand out. De hele briefing krijg je via de mail.’

Ik kreun. ‘Ik heb hier zo géén zin in, J.L.’

‘Ik heb daar zo géén boodschap aan, Lie. Wees verdomme op tijd, tien over zeven op Gare du Nord.’ Hij verbreekt de verbinding.

Vloekend sla ik mijn benen over de rand van het bed en kom ik overeind. Ik strompel naar de badkamer, neem een verkwikkende, hete douche en trek schoon ondergoed aan, waarbij ik zo zachtjes mogelijk over de krakende houten vloer beweeg om Sara niet onnodig wakker te maken.

Ik trek de kledingkast open en kies een zo onopvallend mogelijke outfit uit. Een donkerblauwe spijkerbroek, een bordeauxrode trui en daarbovenop mijn cognackleurige leren jasje, waaronder ik de Sig Sauer in de schouderholster zal dragen. Ik schiet mijn donkere sneakers erbij aan en steek mijn Samsung in de binnenzak van mijn jasje. Als ik een elastiekje in mijn haar draai en naar de keuken loop om een bakje yoghurt met muesli en een dubbele espresso te pakken, valt het me op dat het tocht. Er moet ergens een deur openstaan… Nog voordat ik me volledig heb kunnen omdraaien, is daar een donkere gestalte en het moment erop raakt een zwaar voorwerp mij hard op het hoofd.

Lees verder op de volgende pagina: