Wordt vervolgd: Nathalie Revard | Marion van de Coolwijk
Nathalie staarde voor zich uit, terwijl ze ritmisch met haar pen op het bureaublad tikte. Ze was moe. Overdag stortte ze zich op haar werk, bang om het verdriet te voelen dat zich in haar hele lijf had genesteld. 's Nachts deed ze geen oog dicht. De crematie was nu drie weken geleden, maar nog steeds doemde het gezicht van Mark op, samen met beelden van hun verstrengelde lichamen en de kist waarin hij lag opgebaard. Een allesverlammende onrust had bezitgenomen van haar lichaam en geest en wilde met geen mogelijkheid verdwijnen.
Ze had de crematie niet tegen kunnen houden en dat voelde als falen. Mark had haar niet voor niets gebeld. Hij rekende op haar, maar wat kon ze nu nog doen? Als er al bewijs was voor moord, dan was dat in vlammen opgegaan. Ze had haar verdenkingen gedeeld met haar voormalige collega’s en chef in Amsterdam. Ze had verteld over Marks telefoontje waarin hij zinspeelde op onveiligheid voor hem en zijn familie, maar zijn collega's wisten van niets. Het feit dat Mark niet van vis hield, was onvoldoende aanleiding om een onderzoek te starten. En er was geen enkel bewijs gevonden dat haar vermoedens rechtvaardigde. Ze moest het noodgedwongen laten rusten en juist dat maakte haar gek.
'Gaat het?’ Peter, een van haar collega’s, zette een kop koffie op haar bureau.
Nathalie keek op. 'Dank je. Ja.' Ze wees op haar computerscherm. 'Krijg net het rapport binnen uit Amsterdam. Ze hebben de boel opgerold.'
'Mooi.'
Nathalie knikte. 'Jammer dat Mark dit niet meer heeft mogen meemaken.' Ze was blij dat Amsterdam haar op de hoogte hield van de vorderingen van het onderzoek waar Mark zo hard aan had gewerkt.
'Vertel!'
'Er zijn in verschillende havens van Nederland vissers gearresteerd die op heterdaad zijn betrapt op het smokkelen van cocaïne.' Nathalie voelde een vreemde onrust toen ze de woorden uitsprak. 'Haringvissers,’ zei ze bedachtzaam. Gedachten tolden en probeerden op hun plek te vallen. `Want alleen die kaken en pekelen op zee.'
'Ja, dus?'
'De drugs werden overgeladen vanuit een internationaal containerschip dat zich buiten de wettelijke territoriale grens van Nederland bevindt op zo’n tweeëntwintig en een halve kilometer uit de kust. De pakketten cocaïne werden onder in lege haringtonnen gestopt, waarna de vissers hun gevangen en gekaakte haring erbovenop legden.' Ze merkte dat haar woorden steeds sneller kwamen. 'Eenmaal in de haven werden deze gemerkte haringtonnen verkocht aan ophalers die er behoorlijk wat meer geld voor betaalden dan de haring waard was. Moeilijk te traceren voor ons en de havenmeesters, want op het oog is het volkomen legaal om direct vanaf het schip een tonnetje haring te verkopen.'
'Zal nog wel een haringstaartje krijgen.’ Een bulderende lach volgde. 'Het is maar goed dat ik geen haring lust. Een harinkje is straks niet meer te betalen. Ben benieuwd of er nog schone haringvissers overblijven.'
Nathalie staarde in gedachten voor zich uit.
'Het zijn toch vaak familiebedrijven.' Peter gaf Nathalie een knipoog. 'Het zal je familie maar zijn.'
Nathalie pakte haar muis en scrolde door het document naar de pagina waar de namen van de gearresteerde vissers stonden. Het was niet moeilijk de namen te vinden die ze zocht. 'Ja dus,’ mompelde ze. 'Je hebt helemaal gelijk.’ Ze dacht terug aan haar gesprek met Mark, zijn twijfel en het feit dat hij die twijfel met haar deelde en niet met zijn collega's. 'Ik moet weg.’ Nathalie sprong op en griste de jas van haar stoel. 'Even iets checken.'
Het was niet druk op de weg. Twintig minuten later drukte ze op de bel van het huis waar ze nooit mocht komen.
Stella deed open. 'Wat moet je?’ Op de achtergrond klonk kindergehuil.
'Ik wil met je praten.’ Nathalie wachtte de uitnodiging niet af en stapte langs Stella naar binnen. Stella sloot de deur en kwam achter haar aan. 'Ik niet met jou!’ Haar stemgeluid overstemde het gehuil van de twee meisjes die in de hoek van de kamer vochten om een pop.
'Ophouden jullie!’ schreeuwde Stella en ze griste de pop tussen de meisje vandaan. `Naar boven, allebei.’ Snikkend dropen de kinderen af en verdwenen naar hun kamer.
Er viel een vreemde stilte.
'Heb je al niet genoeg kapotgemaakt? Stella drukte de pop tegen zich aan. Haar mondhoek trilde. 'Jij en Mark… en al die klotepolitie. Vuile verraders, dat zijn jullie.’ Ze smeet de pop in de richting van Nathalie. 'Mijn broers zijn gearresteerd. Mijn vader wordt verdacht van medeplichtigheid. Ik ben alles kwijt en dat is jullie schuld.’ Ze hief haar arm.
Nathalie was erop bedacht en kon de klap opvangen. Haar beide handen omklemden de pols van Stella. `Je wist ervan,’ siste ze. `Je wist dat je broers drugs smokkelden.’ Ze liet Stella los en deed een stap naar achteren. `Je kon niet weten dat het haringvissers waren toen ik je op de crematie vertelde over de drugssmokkel waar Mark zich mee bezig hield. Je versprak je. Stom dat ik dat niet meteen doorhad. Had een hoop tijd gescheeld. Je bent net zo schuldig als de rest van die familie van je.’
'Bewijs het maar.'
'Verdomme, Stella! Mark is door een hel gegaan toen hij erachter kwam. Hij hield van jou en van je familie. Zijn familie!’ Nathalie schudde haar hoofd. 'Een onmogelijke keuze.’
'Genoeg gebabbeld.’ Stella gebaarde naar de deur. 'Ik wil dat je gaat. Nu!'
Nathalie reageerde niet. De woorden van Mark zoemden door haar hoofd. 'Eerst moet ik met iemand praten.’ Ze voelde haar hart samenkrimpen. 'Jij wist dat hij het wist,’ fluisterde ze. 'Hij heeft met jou gepraat.’ Er ging een siddering door haar lichaam toen de waarheid tot haar doordrong. 'Daarom werkte je niet mee.’
Stella glimlachte. 'Kiezen was niet echt Marks sterke punt. Hij was met mij getrouwd, de dochter van een hechte vissersfamilie. Ik was zijn vrouw, zijn grote liefde, de moeder van zijn kinderen. Wij waren zijn familie. Dat schept verplichtingen, vinden wij.’ Een schampere lach volgde en haar ogen kregen een donkere gloed. 'Hoe zei jij dat ook alweer? Praten heeft nu eenmaal consequenties.’ Ze wachtte even. 'Zelfs als je niet van vis houdt.’
Marion van de Coolwijk is fulltime auteur en schreef al talloze boeken voor zowel kinderen als volwassenen. Haar eerste thriller was Mangelvrouw. Haar tweede titel Mannenjacht ontving ook zeer lovende reacties. Met Over en uit brak zij definitief door in het thrillergenre. In mei verschijnt haar nieuwe thriller Kwade trouw.
