Wordt vervolgd: Nathalie Revard | Melissa Skaye

‘Charles Latevsky,’ sprak hij met zijn zware stem. ‘Hij wil graag een spelletje spelen.’ Hij maakte een foto met haar iPhone. ‘Een goed spel heeft meer spelers nodig dus ik heb via jouw WhatsApp nog iemand uitgenodigd.’

Hij hield de zwarte mobiel omhoog en klikte met zijn duim op een toets, waardoor het pakketje op haar buik tot leven kwam.

‘Eén uur en dan ben ik allang ver weg. Weet je,’ hij ijsbeerde, ‘dat explosief heeft me nog geen tientje gekost. Effectief is het wel. Beetje improviseren en je hebt iets wat veel in Afghanistan en Irak wordt gebruikt. Acetonperoxide. Makkelijk te maken, maar bijzonder gevaarlijk. Ja, daar krijg je het koude zweet van, nietwaar? Ik zie de straaltjes van je gezicht glijden.’

Lie en Riejanne verlieten het politiebureau van Zaandijk. Haar overplaatsing vanuit Amsterdam, na een mislukte relatie met een collega, was een nieuw begin geweest. Lie had erg moeten wennen, maar Riejanne was tof en een vrouw als partner was te prefereren boven een man. Bovendien had ze een heel fijne jarendertigwoning in Oud Zaandijk.

‘Zeg, heb je dat groene beest in zijn kooi zitten of laat je hem als een hondje los als je weg bent?’ vroeg Riejanne. ‘Ben je trouwens niet bang voor tetanus?’

‘Ik heb Iggy met veel geduld tam weten te krijgen. Hij heeft nog nooit gebeten. Daar komt bij dat leguanen niet in een kooi, maar in een terrarium zitten.’

‘Whatever, als hij er maar in zit. Wat is er mis met een poes of konijn als huisdier?’

‘Niets. Ik zit er trouwens aan te denken er nog een bij te nemen. Leguanen zijn groepsdieren. Ik heb het gevoel dat Iggy wel een lief vrouwtje wil.’

‘De laatste keer dat ik bij je was, deed die tweehonderd centimeter lange hagedis zijn behoefte in de waterbak. Smeerlap.’

Riejanne liep naar haar witte Opel Corsa, Lie opende lachend het portier van haar paarse Porsche 911. Zijn bouwjaar mocht dan 1980 zijn, ze was dol op haar auto en ze hield van paars. Ze wilde net de sleutel in het contact steken toen ze een geluidje hoorde. Snel pakte ze haar mobiel en opende WhatsApp. Daarna voerde ze een kort telefoongesprek.

‘Latevsky schijnt soms bezoek te krijgen van iemand met een iets te grote muil.’

Ze hoorde hem amper, dacht alleen aan de terugtellende rode cijfers op haar buik. Zou ze in één klap dood zijn of eerst onmenselijk veel pijn lijden?

‘Ik ben soms niet zo blij met bepaalde acties. Neem je moeder, vind je niet dat ze met haar negenendertig jaar wel heel erg snel carrière heeft gemaakt? Ze wist veel zaken op te lossen omdat ze snel op de juiste informatie stuitte. Charly had heel wat appeltjes te schillen en via haar kon hij met zijn mesje snijden. Natuurlijk kon ze niet alles oplossen, soms was er juiste, maar ook vaak onjuiste informatie, net hoe het Charly uitkwam.’ Hij boog voorover en keek in haar ogen. ‘Dat wisten jullie niet, dat dacht ik al.’ Zijn blik gleed omlaag. ‘Nog drie kwartier en dan … boem!’

Lachend liep hij de kamer uit.

Lees verder op de volgende pagina: