Wordt vervolgd: Nathalie Revard | René Appel
Nathalie heeft de halve nacht wakker gelegen. De contouren van hoe ze het moet aanpakken, werden langzamerhand duidelijk. Om zes uur gaat de wekker, maar opvallend fit en energiek staat ze op. Ze kijkt nog even bij Sara, die zo te zien heerlijk ligt te slapen. Op de Kwartaalkade gaat alles naar wens. Achter een stelling met bloempotten (bloempotten!) is een deur die wordt geforceerd. Daarachter een grote opslagruimte met een volledig ingericht drugslab en een behoorlijke stash aan pillen. Een tweede team heeft Van Henegouwen van zijn bed gelicht. Computer en papieren zijn in beslag genomen en een bedrag in contanten van zeker 60.000 euro.
Na wat administratief werk op het bureau is Nathalie om vier uur thuis. Sara is er al.
‘Heb je…?’ begint Sara.
‘Nee, ik regel het, vandaag of morgen. Heeft-ie nog iets gezegd of gedaan?’
Sara schudt haar hoofd. Zo te zien betwijfelt ze of Nathalie haar probleem kan oplossen.
Na het eten gaat Nathalie naar haar slaapkamer. Ze maakt zich uitbundig op en trekt een spannend bloesje aan. De bovenste twee knoopjes maakt ze los. Dan gaat ze op bed zitten, haar laptop op haar schoot. Het duurt niet lang of ze heeft contact met Ryan, de kleine, vuile rotzak, die Sara zo ver heeft gekregen dat ze haar borsten aan hem heeft laten zien terwijl ze aan het facetimen waren. Het klotejoch heeft gedreigd de opnames naar al zijn vrienden te sturen als Sara niet meer laat zien. Hij wil dat ze voor de camera… Het idee alleen al maakt Nathalie bijna misselijk. Ze weet dat ze nooit toestemming krijgt om die opname nu al in beslag te nemen. Eerst moet hij die hebben verspreid, dan is er een kans om hem te pakken. Net zo goed als je pas een inbreker kunt arresteren als hij de inbraak heeft gepleegd. Voorbereidende handelingen? Niet bij zo’n geval.
Ze skypet met Ryan. Hij vraagt hoe ze aan zijn adres komt.
‘Via een vriendin, die zei dat je zo’n lekker joch was.’
‘Hoezo lekker?’
‘Dat weet je zelf best.’ Nathalie buigt zich naar voren zodat hij inkijk in haar bloesje heeft.
‘Je lijkt me zelf ook wel lekker,’ zegt het joch.
Nathalie maakt nog een knoopje los.
‘Jezus, wat een geweldige…’ Ryan kreunt even.
Nathalie probeert een beetje verleidelijk te glimlachen.
‘Ik zou wel meer willen zien.’
‘Alles heeft een prijs,’ zegt Nathalie.
‘Hoezo een prijs?’
‘Ik wil wel weten of jij ook wat te bieden hebt.’
‘Wil je geld? Dan nok ik er meteen mee.’
‘Nee, nee, ik bedoel… eh, puur lichamelijk. Of er… of er tussen je benen al wat gebeurt. Je begrijpt me wel… of er wat omhoog komt.’ Nathalie maakt een kirrend geluidje.
Ryan kijkt om zich heen. ‘Effe mijn kamerdeur op slot doen.’ In een paar seconden is hij terug. Zenuwachtig, maar ook gretig. ‘Jij eerst,’ zegt hij.
‘Nee, jij eerst. Anders sluit ik meteen af. Ik kan zo wel wat beters krijgen.’
‘Oké.’ Met zenuwachtige vingers ritst hij zijn broek open en trekt hij zijn onderbroek naar beneden.
‘Vind je jezelf ook lekker?’ vraagt Nathalie. ‘Laat maar ’s zien, dan heb ik straks ook wat moois voor jou.’
Als Ryan doet waar Nathalie hem toe uitdaagde, verbreekt ze in een keer de verbinding. Nu heeft ze wat ze wilde hebben en zit hij mooi in de onzekerheid.
Ze gaat naar Sara’s kamer. Sara is gebogen over haar huiswerk. ‘Lukt het een beetje?’
‘Net wat je zegt, een beetje.’
‘Je maakt je nog altijd zorgen?’
‘Natuurlijk. Als-ie het rondstuurt naar iedereen in mijn klas en andere leerlingen op school, dan ben ik voor iedereen meteen een slet. Je weet hoe dat gaat.’
‘Ga eens staan,’ zegt Nathalie. Ze omhelst haar dochter, drukt haar krachtig tegen zich aan. ‘Ik heb een oplossing, denk ik.’
‘Hoe dan? Je kan hem toch niet arresteren of zo?’
‘Nee, het wordt eerder iets van boontje komt om zijn loontje.’
‘Wat is dat nou weer?’
Nathalie schudt haar hoofd. ‘Spreekwoorden kennen jullie ook al niet meer.’
Ze gaat naar de woonkamer en kijkt een tijdje naar een politieserie op de televisie. Dit geloven mensen dus, denkt ze, dat het er bij ons zo aan toe gaat. Op een gegeven moment denkt ze dat het lang genoeg geduurd heeft. Ze pakt haar mobiel en toetst Ryans nummer in.
‘Met Ryan.’
‘Heb je hem al weer opgeborgen?’
‘Wat?’
‘We hebben net toch zo lekker geskypet, weet je nog? Dat je dat machtige apparaat van je hebt laten zien.’
‘Wie ben je?’
‘Die vrouw met die mooie, stevige voorgevel, die met eigen ogen zag hoe jij jezelf…’
Ryan verbreekt de verbinding.
Mooi, zo kan ze dat huftertje weer een tijdje in de zenuwen laten zitten. Ze heeft hem mooi bij zijn… ja, bij zijn ballen, bij zijn jongensballetjes. Nathalie leest nog wat in haar boek, maar kan zich niet concentreren. Ze geeft Lego een paar andijviebladen. Daarna appt ze Ryan. ‘Gelijk oversteken. Jij wist dat bestand met Sara erin. Dan doe ik hetzelfde met dat van jou. Als ik ooit nog eens merk dat je contact zoekt met haar of dat je je niet aan de afspraak houdt, dan ben je nog niet jarig.’
‘OK, deal,’ is de reactie, die na hooguit een halve minuut binnenkomt.
René Appel (1945) behoort al meer dan 30 jaar tot de top van de Nederlandse thrillerauteurs. Hij won de Gouden Strop twee keer – Met De derde persoon en Zinloos geweld – en werd er talloze malen voor genomineerd. Grote successen behaalde René Appel met Schone handen, De advocaat, De kortste nacht en Verzwegen. In totaal zijn bijna een kwart miljoen exemplaren van zijn boeken verkocht in Nederland. De thriller Schone handen is in 2015 verfilmd met Jeroen van Koningsbrugge en Thekla Reuten in de hoofdrollen. Onlangs verscheen de roman Dansen in het donker bij uitgeverij Ambo Anthos.
