YA Crime Queens verhoord
Mirjam Mous
‘Ik schrijf niet alleen thrillers. Ik ben begonnen met boeken voor de basisschool. Boeken met veel vaart en humor, zowel realistisch verhalen als fantasy. En die schrijf ik nog steeds. Pas later ben ik ook 12+ boeken gaan schrijven. Zowel probleemboeken als meidenboeken. Jongens hebben me tijdens een schoolbezoek gevraagd om ook eens een thriller te schrijven. Dat werd Boy 7. Hiermee kreeg ik zo veel jongeren aan het lezen dat ik meer thrillers ben gaan maken. Maar ik schrijf nog steeds voor allerlei leeftijden en in allerlei genres.
Ik verzin alleen een spannend begin. Wat er verder gaat gebeuren? Meestal heb ik geen enkel idee. Soms zitten er hooguit wat flitsen in mijn hoofd, maar dat wil nog niet zeggen dat ze daadwerkelijk in mijn boek terecht zullen komen. Het verhaal ontstaat al schrijvende. Ik word vaak beïnvloed door de actualiteit. Toen ik aan Virus begon, had ik bijvoorbeeld nog geen idee dat er een virus in het boek zou opduiken. Dat gebeurde pas toen in de echte wereld de vogelgriep uitbrak en het ebolavirus zich verspreidde.
Ik gebruik zelden gruwelijkheden om spanning op te roepen. Volgens mij zijn onzekerheid, dreiging, eenzaamheid en controleverlies veel effectiever. Ik haal inspiratie uit alle dingen die ik zelf meemaak, loop altijd rond met een onzichtbare camera op mijn hoofd. Verder put ik uit mijn eigen zwakheden, angsten en de donkere krochten van mijn zijn.’
Weten welk van haar eigen boeken Mirjam Mous naast Boy 7 ook wel verfilmd wil zien? Je leest het hier.
Jennefer Mellink
‘Ik lees zelf het liefst thrillers, dus het is voor mij vanzelfsprekend om in dat genre te schrijven. De spanningsbogen houden mij geboeid. Ook vind ik het leuk om in gedachte al te bedenken wie de dader kan zijn. Het liefst zit ik er dan natuurlijk helemaal naast. Ik houd van een goed doordacht verhaal en een verrassende plot. Dat zijn tevens de elementen die ik zelf door mijn verhalen probeer te verweven.
De plot denk ik altijd van tevoren uit. Een goede plot vind ik heel erg belangrijk. Het verhaal kan nog zo goed geschreven zijn, maar als de plot niet goed is, dan vind ik dat echt afbreuk doen aan het verhaal. Feit blijft dat meningen nou eenmaal verschillen, dus een ander kan het wel heel erg goed vinden. Het gebeurt bij mij wel dat ik al schrijvende toch een andere kant op ga dan ik in eerste instantie had bedacht, maar vaak wordt het dan alleen maar beter. Ik voeg toch dingen (personages, gebeurtenissen etc.) aan mijn verhaal toe naarmate het verhaal vordert, en daar moet de plot dan op aangepast worden, zodat het allemaal wel klopt.
Voorlopig blijf ik nog jeugdthrillers schrijven, want ik vind dat veel te leuk! Maar te zijner tijd wil ik zeker een thriller voor volwassenen gaan schrijven. Een kinderboek schrijven (en zelf tekenen) lijkt me ook heel erg leuk.’
Meer weten over Jennefer Mellink of over haar favoriete schrijfplek? Lees hier verder.
Cis Meijer
‘Inspiratie voor verhalen haal ik uit wat ik tegenkom, of mee heb gemaakt. Dat kan een nieuwsbericht op tv of in de krant zijn, een herinnering uit het verleden, een gebeurtenis die me aangrijpt. Een filmscène, muziek, een foto, schilderij. Eigenlijk alles wat op mijn gevoel inwerkt.
Ik denk voor een deel de plot uit. En ik heb de climax voor ogen voordat ik begin te schrijven. Tijdens het schrijven kan er het een en ander veranderen, maar ik werk altijd gestaag naar de ontmaskering toe. Ik weet dan nog niet per definitie hoe het verhaal eindigt.
Ik schrijf voornamelijk thuis en heb daar een aantal schrijfplekken, afhankelijk van de lichtval en de rommel om me heen. Waar ik mijn laptop neerzet, moet geen kruimel of stofje liggen. Er gaat eerst een doek over het werkblad. Alle notities, markeerstiften en pennen leg ik recht. Niet dat ik zo netjes ben. Maar dat is wel onderdeel van het ritueel. In de loop van de dag stapelen paperassen zich op. Meestal staan er foto's van dierbaren op mijn werkblad. Ik zit graag met mijn gezicht naar het raam, om naar buiten te kunnen staren wanneer ik in gedachten aan mijn verhaal sleutel.’
Cis Meijer vraagt zichzelf ook weleens af waarom ze thrillers schrijft. Weten waarom? Lees dan hier verder.
Margje Woodrow
‘Voordat ik begin met schrijven werk ik eerst de plot uit. Ik klad notitieboekjes vol, raak eerlijk gezegd ook snel het overzicht weer kwijt. Het duurt een tijdje voordat ik de plot kloppend en rond heb. Maar als het gelukt is… Echt, dat is zo’n heerlijk moment! Want dan kan ik beginnen met schrijven.
Ik heb een wand waarop ik kaartjes hang. Per hoofdstuk een kaartje, met daarop de belangrijkste dingen die gebeuren of gezegd worden. Bij een thriller moet alles kloppen en mag je geen detail missen. Alles heeft een functie en staat in dienst van de plot; de personages, de omgeving en de handelingen. Het is wel zo, dat de plot tijdens het schrijven toch ineens verandert. Omdat ik dan een superingeving krijg of omdat een personage verandert. Het kan van alles zijn. Aan zo’n ingeving gaat meestal een frustratiemoment vooraf. Dan zit ik vast, baal ik stevig en wil ik het liefst de delete-toets lang ingedrukt houden. In mijn hoofd staat ‘ik kan er toch niks van’ en ‘ik weet het echt niet meer’ een tijdje op repeat. Toch, de oplossing volgt gelukkig vrij snel. Na een wandeling met hond Bobby. Of door te sparren met schrijfvriendinnen Cis, Angelique en Gaby. Mijn zoon Micky (13) denkt ook vaak mee en komt met écht goede dingen. Eigenlijk kan ik wel zeggen dat hij mijn co-writer is.
In een thriller sy=taat altijd iets op het spel. Het wringt en schuurt continu. Ik vind het zo gaaf om mezelf te verliezen in deze spanning. Gek eigenlijk, want ik ben best bang aangelegd. Spinnen, kakkerlakken, bloed, ik krijg er de bibbers van. Als ik crimeseries kijk, loop ik altijd weg als het spannend wordt. Of ik verschuil mijn gezicht achter een kussen. Daarna vraag ik: ‘Wat is er gebeurd?’ (Best irritant) Toch triggeren misdaad, moord en intriges mij het meest om over te schrijven.’
Benieuwd naar de schrijfplek van Margje Woodrow? Speciaal voor Hebbanlezers maakte ze twee superleuke video’s. Je bekijkt ze hier.
