Yvonne Jagtenberg: 'Ik ben geen kind meer, maar een grote mevrouw'
Yvonne Jagtenberg
Yvonne Jagtenberg,(1967) schreef en tekende veel boeken. onder meer over Hondje, Balotje en Wandert. In 2002 ontving ze het Charlotte Köhler Stipendium voor haar gehele oeuvre. Jagtenberg won twee keer op rij een Gouden Penseel: in 2019 voor Mijn wonderlijke oom en in 2020 voor Hup Herman! Haar prentenboek Ik ben Pippi niet! werd in 2022 bekroond met een Bronzen Penseel, en was geselecteerd voor de Prentenboek Top 10 van De Nationale Voorleesdagen 2023.
Het thema van de Kinderboekenweek is 'Bij mij thuis'. Wat zijn voor jou drie essentiële elementen voor een fijn thuis?
Liefde, creativiteit én humor.
Je mocht het Prentenboek van de Kinderboekenweek schrijven! Wat was je reactie toen je de uitnodiging kreeg en hoe kwam je op het idee van Mijn huis is jouw huis?
Ik vond het een geweldige eer. Een prentenboek maken voor zo'n groot publiek. In de auto naar huis kreeg ik direct mijn idee voor het boek. Ik wilde een boek maken over familie, en dan een zelfgekozen familie. Over een huis dat groeit naarmate de liefde groeit.
Waarom schrijf en illustreer jij het liefst kinderboeken? Waar komt die liefde vandaan?
Ik hou van de manier waarop kinderen naar de wereld kijken. Met een open blik. De manier waarop zij denken en kijken; daar kan ik goed in meegaan. Ik vind het ook een voorrecht om zo in het leven te staan. Het is de periode in een mensenleven waar alles nog mogelijk is en lijkt. Ook als je ouder wordt, is het fijn je ergens in te kunnen verliezen. Dat heb ik met mijn werk. Als ik aan het maken ben, dan ben ik daar. Het maakt me blij en ik voel me dan compleet. Ik ben geen kind meer, maar een grote mevrouw. Zeker niet naïef of blind voor rottigheid, maar ik koester dat ik die kinderlijke blijheid nog in me heb.
LEES VERDER / Het tourneeschema van Yvonne Jagtenberg in de Kinderboekenweek
Ik heb altijd de liefde gehad om dingen voor anderen te maken. Vroeger als kind speelde ik poppenkast voor de buurtkinderen op woensdagmiddag. Of organiseerde toneel- en tekenclubs. Dat willen maken en verhalen vertellen, dat zit in mij. Ik was als kind een soort van Pipi, die zorgde voor reuring. Het is niet alleen liefde, maar meer mijn natuur.
Hoe ziet een gemiddelde werkdag er voor jou uit en hoe ziet je werkplek eruit?
Ik sta op en dek uitgebreid de tafel voor de familie. Ontbijt vaak ook nog met een kaarsje aan. Daarna douchen en met de hondjes het bos in. Na het bos drink ik koffie met mijn man. We praten over dat waar we mee bezig zijn en dan ga ik aan het werk. Eigenlijk altijd met een lp op. Ik houd van jazzmuziek. Dat past goed bij mijn werk.
'Op dit moment werk ik graag met aquarel. Maar dat was op de academie het materiaal wat ik haatte ...'
Hoe kom jij op de ideeën voor je boeken?
Door te leven ... ik kan het niet anders omschrijven. Ik kijk, ik lees, ik luister en zie dingen. In mijn hoofd ontstaat dan heel snel een idee. Daarna volgt het onderzoek. Dan kijk ik of het idee levensvatbaar is.
Met welke materialen werk je het liefst?
Op dit moment werk ik graag met aquarel. Maar dat was op de academie het materiaal wat ik haatte ... dat waterige goedje. Ik hield van olieverf. Van de geur en van het stugge materiaal.
Met welke auteur of illustrator zou je graag eens willen samenwerken?
Oei. Dat vind ik een ingewikkelde vraag. Ik werk nooit meer voor anderen. Maar misschien zou ik nog wel het werk van Annie M.G. Schmidt willen illustreren. Ik mocht het laatst een keer doen voor een bundel. En daar had ik veel lol in. Ik zou haar werk wel heel anders aanpakken dan Fiep Westendorp. Ik ben fan van Fiep, maar het zouden meer Jagtenberg-figuren worden.
LEES VERDER / De Griffels en Penselen van 2023
Als je een fictief hoofdpersonage (van jezelf of een ander) naar de echte wereld kon halen, welk zou dat dan zijn?
Ik zou Wandert wel tot leven willen wekken, mijn vader willen ontmoeten als kind. Ik zou een lieve moeder zijn voor hem en hem stimuleren artiest te worden!
Welke boodschap ga jij in de Kinderboekenweek verspreiden?
Dat we er allemaal mogen zijn en er met elkaar iets moois van kunnen maken.
En tot slot: tip twee kinderboeken die je vroeger graag las en twee kinderboeken van nu:
Het Prentenboek
Mijn huis is jouw huis
Yvonne Jagtenberg
De moeder van Pats woonde in haar eentje in een huisje bij de brug. Het was klein, maar groot genoeg. Toen werd ze verliefd op een man die van alles twee had. Twee oren en twee kinderen. 'Mijn huis is jouw huis,' zei de moeder van Pats. Niet lang daarna werd Pats zelf geboren. En daar bleef het niet bij; tante Kee kwam logeren en ging nooit meer weg. Er werd een kamertje bij gebouwd. Maar ook voor Berend Botje en een bereleuke oom met vriend bouwen ze extra kamers. Zo komen er steeds meer bewoners bij, en steeds meer huis! Tot er op een dag iemand op de stoep staat te schreeuwen dat het zo écht niet verder kan.
