Zo Zondag #1: Morbide verlangen
Moord en onze fascinatie voor deze donkere wereld zorgen ervoor dat de bestsellerlijsten wereldwijd regelmatig beheerst worden door thrillers. Het merendeel van deze boeken wordt geschreven én gelezen door vrouwen. De vraag die regelmatig door mijn hoofd spookt is waarom lezers zich juist aangetrokken voelen tot deze gruwelijke zaken. Ik noem het zelf een ‘morbide verlangen’ waardoor lezers zich graag mee laten trekken in een bloedstollende thriller. Als thrillerredacteur maak ik me er ook vaak genoeg schuldig aan door alle thrillers en true crime die ik lees.
Deze week keek ik de BBC-documentaire Serial Killers: The Women Who Write Crime Fiction, waarin Alan Yentrob samen met internationale thrillerschrijfsters dit fenomeen onderzoekt. Hun verbintenis: de fascinatie voor de donkere kant van de menselijke psyche. Zo wandelt Yentrob onder andere met Patricia Cornwell door haar appartement waar haar obsessie voor de zaak van Jack the Ripper duidelijk wordt geïllustreerd door alle voorwerpen die ze verzamelt, praat hij met Kathy Reichs over haar werk als forensisch antropoloog en de fascinatie van Val McDermid voor seriemoordenaars. Met Paula Hawkins probeert hij het onverklaarbare succes van haar bestseller Het meisje in de trein, waarvan wereldwijd al 18 miljoen exemplaren werden verkocht, te reconstrueren. ‘Ik heb ook geen flauw idee,’ zegt Hawkins schuchter. ‘Als ik de geheime formule wist, had ik mijn eerdere boeken ook volgens dit stramien geschreven.’ A.W. Bruna Uitgevers maakte deze week bekend dat in mei 2017 haar nieuwe thriller Into the Water (In het water) verschijnt, waarin een alleenstaande moeder en een tienermeisje enkele weken na elkaar dood uit de rivier gehaald worden. Opnieuw een ‘meisje’, dit keer niet meteen genoemd in de titel, waardoor lezers ongetwijfeld weer naar de boekhandel zullen rennen.
Televisieprogramma’s spelen ook in op het verlangen om meer te weten over gruwelijke zaken die niet misstaan in een thriller. Zo start volgende week woensdag de serie Doden liegen niet waarin forensisch patholoog Frank van de Goot met huis-, tuin- en keukenspullen een doodsoorzaak kan aantonen. ‘Ook schetst hij hoe rechercheurs aanvankelijk op het verkeerde been werden gezet door een slachtoffer met een heggenschaar in zijn rug,’ is te lezen in het persbericht. En ja hoor, daar komt mijn morbide verlangen weer om de hoek.
Gegarandeerd nachtmerries door al die gruwelijke plots die door thrillerschrijvers bedacht worden, ware het niet dat sommige ideeën gebaseerd zijn op zaken die werkelijk zijn gebeurd. Met kranten die beheerst worden door koppen over liquidaties in het criminele circuit en een verhoogd risico op terroristische aanslagen, worden we vaak genoeg met onze neus op de onveilige feiten gedrukt. Afgelopen woensdag schoof de 85-jarige schrijver en ex-politicus Jan Terlouw aan bij De Wereld Draait Door, als ‘een cadeautje voor zijn verjaardag’ zoals Matthijs van Nieuwkerk het omschreef. Terlouw wist de harten van de kijkers te veroveren met zijn emotionele pleidooi voor een ‘vertrouwensdemocratie’, dat hij volledig uit zijn hoofd (!) ten gehore bracht.
‘Daarom politici, doe dat. Laat zien dat je er voor het publieke belang bent, om de jeugd op een aarde te laten leven die zichzelf kan herstellen en ook één waarop we elkaar kunnen vertrouwen. Waar de touwtjes weer uit de brievenbus hangen.’
Boeken zorgen er ook voor dat mijn lijst met 'nog te bezoeken'-bestemmingen in het buitenland alleen maar langer wordt. Donderdagavond werd ik door de prachtige beelden in De pennen zijn geslepen ervan overtuigd dat ik écht een keer naar Devon moet afreizen om Greenway House, het vakantieverblijf van Agatha Christie, te aanschouwen en rond te lopen in het befaamde boothuis. Maar de meest opmerkelijke en boekgerelateerde locatie, kwam ik deze week tegen: het 'Book and Bed'-hotel in Kyoto en Tokio. De Japanners laten gasten tukken tussen ruim vijfduizend boeken voor omgerekend 38 euro per nacht. Het ziet er allemaal vrij onschuldig uit: een schattig soort bedstee-idee waar je weg kunt doezelen met een stapel boeken naast je. Al nodigt de constructie van een holle ruimte behoorlijk uit om een lijk te verstoppen. Sorry, toch weer mijn morbide verlangen dat onbewust opspeelt...
Soraya Vink is redacteur bij Hebban en speurt naar vers thrillerbloed binnen de Hollandse polder en ver daarbuiten. Voor een intrigerend true crime verhaal of angstaanjagende thriller bewandelt ze de meest duistere wegen. Ze rust niet totdat de zaak is opgelost en de laatste bladzijde omgeslagen.
Hebban Pick of the Week
Iedere week selecteert een Hebban redacteur een rubriek, artikel of onderdeel op Hebban die lezers niet mogen missen. Soraya Vink koos deze week voor De negentien van 2016, een eindejaarslijst waarin de Hebban redactie negentien boeken koos die zowel binnen als buiten Hebban een onuitwisbare indruk hebben gemaakt.
