Zo Zondag #42: Michiel Stroink + giveaway
Parapluutjes en parasolletjes
Het is geen goede dag voor zelfmedelijden. Ik lig op het strand. Ik wacht op een drankje met een parapluutje. Het wordt zo dadelijk gebracht. En ik knijp mijn rechteroog en dan weer mijn linkeroog dicht terwijl ik naar het bootje in de verte staar. Naast mij zit Raúl. Hij steekt zonnebrillen en namaakhorloges achter de elastieken rond het houten bord waarmee hij straks langs de toeristen zal sloffen. Als de laatste Bay-Ran vast zit kijkt hij gretig mijn kant op. Ik trek mijn boek nog maar wat verder voor mijn gezicht om mijn desinteresse te illustreren.
Ik heb me voorgenomen er een traditie van te maken. Net na de presentatie van een nieuw boek (De notaris en het meisje) mag ik minimaal een week van de aardbodem verdwijnen. Als het voelt als de zomervakantie tussen groep vier en groep vijf zal het misschien makkelijker zijn. Makkelijker? Maar wat is er nou eigenlijk zo moeilijk dan? Bij de vierde cocktail begint het parapluutje me over het algemeen confronterende vragen te stellen.
Het moeilijkste aan het schrijven van een boek is het moment dat je niet meer schrijft aan dat boek. Snap je het nog, paars parasolletje? Het boek is geboren, de oefening is af, de laatste set is gespeeld. Er kan niks meer worden geschreven, geschaafd en geschoven. De olifant met de hele grote snuit heeft gesproken: het verhaal is uit. En meteen daarna vult het vacuüm zich met vraagtekens. Had ik niet toch? Wat als? Wanneer? Wie? ‘Aansteller’, zegt het inmiddels gele parasolletje. ‘Het is zoals het is en zo zal het altijd zijn.’
En het vragenvacuüm is nog maar een klein deel van het geheel, want ineens ben ik werkloos. Of eigenlijk zit ik even ‘in between jobs’. Ik was in dienst van Het Boek, maar Het Boek is af en heeft me er nu uitgeknikkerd. Nou ja, niet helemaal. Ik mag na mijn sabbatical wel weer terugkomen, maar dan in een andere functie. Dan stop ik Het Boek achter de elastieken van het houten bord en slof ik van podium tot boekwinkel tot welke microfoon maar horen wil ‘waarom Dit Boek bestaat’. Want dat is de belangrijkste vraag en die wordt altijd pas achteraf gesteld. Gek eigenlijk, rood parapluutje, dat de waarom-vraag altijd achteraf wordt gesteld. Misschien omdat er niks gebeurt als je hem aan de voorkant stelt.
Maar het is geen goede dag voor zelfmedelijden. Ik lig op het strand en ik bestel twee drankjes met parapluutjes, want in de verte zie ik Raúl aan komen lopen. Zijn bord lijkt zwaarder dan op de heenweg als hij het voor me in het zand zet. Ik geef hem de cocktail en wijs naar de Zwolex. Waarom dit horloge? wil ik bijna vragen. Maar ik weet het antwoord al
Giveaway
Benieuwd naar de nieuwe roman van Michiel Stroink? Doe dan mee met de giveaway, wij maken een aantal lezers blij met De notaris en het meisje, in ruil voor een recensie.
Michiel Stroink (1981) studeerde journalistiek en literatuurwetenschappen in Utrecht. In 2012 verscheen zijn debuutroman Of ik gek ben, die werd verfilmd door Frank Lammers. In 2013 verscheen Tilt, waarmee hij de Dioraphte Publieksprijs won. In 2015 schreef Stroink Exit, dat opnieuw erg positief werd ontvangen. De notaris en het meisje (2017) is zijn nieuwste roman.
Eerdere afleveringen
Steven de Jong | Auke Hulst | Henk van Straten | Frieda Mulisch | Robbert Welagen | Jeroen Windmeijer | Roderick Leeuwenhart | Tomer Pawlicki| Milou Klein Lankhorst | Carlo Groot | Murat Isik | Renee Kelder | Martyn van Beek | Gerrit Janssens | Hannah Jansen Morrison | Anke Laterveer | Guido Eekhaut | Sander Verheijen |Bronja Hoffschlag | Fien De Meulder | Martijn Neggers | Claudia Schoemacher | Nathan Vos | Susan Juby | Stan de Jong & Koen Voskuil | Christine Otten | Stine Jensen | Marnix Peeters | Sylvia Van Driessche | Alma Mathijsen | Carien Westerveld
