Zo Zondag #44: Dave Boomkens
Eigenlijk was ik nauwelijks bekend met het muzikale oeuvre en het levensverhaal van Liesbeth List. Ik wist nagenoeg niets over ‘dat meisje van Vlieland’ ofwel ‘de dochter van de vuurtorenwachter’. Totdat ik Liesbeth List – begin 2016 – leerde kennen tijdens een etentje in restaurant Hotel de Goudfazant. Een industriële locatie in Amsterdam Noord met open keuken, een imposante kroonluchter en strak wit gedekte tafels. Bij binnenkomst viel het me op dat Liesbeth onthaald werd alsof ze een oude bekende was – zo hartelijk – en later bleek ze dat ook te zijn. Want toen haar man Robert Braaksma in 2014 overleed, stond Liesbeth er op dat hij een waardig afscheid moest krijgen in datzelfde restaurant. Het mocht geen treurige bedoeling worden. ‘Drank en gezelligheid! Dat hadden we nodig,’ fluisterde Liesbeth mij eens in. Het was het adagium van die dag. Misschien wel het adagium van haar hele leven.
En dan opeens zit je naast elkaar. En dan opeens is daar de opmerking: ‘Ik wil dat iemand nog één keer mijn levensverhaal optekent. Zou jij dat misschien willen doen?’ Gesteld kan worden dat die avond misschien wel de basis is gelegd voor het boek Liesbeth List, de dochter van de vuurtorenwachter. We hielden contact, maar zoals ik al eerder liet doorschemeren kende ik nagenoeg niets van het muzikale oeuvre van Liesbeth List. Op twee nummers na: Pastorale – daar kan je simpelweg niet omheen – en Laat Me/Vivre dat Liesbeth in 2005 zong met Ramses Shaffy en de band Alderliefste. Als neerslachtige puber luisterde ik vaak naar Laat Me/Vivre tijdens het krantenlopen. Ik had zo’n ouderwetse MP3-speler, met een geheugen van slechts 128 MB, waardoor je écht nog liedjes moest selecteren. Daar stond-ie dan op. Als een soort van bonus track. Het lied is omgeven door een onverklaarbare melancholie die mij op druilerige dagen telkens weer dwong verder te fietsen. Ik vond het ronduit prachtig.
Maar voordat ik op zoek ging naar verhalen over Liesbeth List, had ik natuurlijk wel eerst een stoomcursus Liesbeth List voor beginners nodig om enigszins beslagen ten ijs te kunnen komen. Daarvoor belde ik Paul Pestman: een boomlange Groninger die sinds jaar en dag het archief van Liesbeth beheert. ‘Paul, zou jij mij de allermooiste nummers van Liesbeth willen toesturen zodat ik straks een beetje een goede basis heb voor alle gesprekken?’ Paul stuurde mij ruim 200 nummers toe en ik ben gaan hardlopen, hardlopen en hardlopen. Door de straten van Rotterdam, langs de Maas en altijd in hetzelfde Zlatan- Ibrahimović-shirt. Zlatan, de legendarische Zweedse profvoetballer die staat voor spanning, avontuur en ontembare driften.
In de gesprekken die ik met Liesbeth had, gaf zij mij de hoofdlijnen voor het boek mee. Om ze vervolgens in te laten kleuren met de verhalen van verschillende mensen uit haar directe en minder directe omgeving. Denk daarbij aan mensen als acteur en kunstenaar Jeroen Krabbé, televisiegrootheid Mies Bouwman, dochter Elisah, toetsenist Ton Snijders, gitarist Peter van Benthem maar ook aan mensen als oud-premier Wim Kok, singer-songwriter Boudewijn de Groot en schrijver Cees Nooteboom met wie zij van 1964 tot en met 1979 een relatie had. Decennialang repte de veelgeprezen auteur met geen woord over de relatie. Ik ben hem dan ook ongelooflijk dankbaar dat hij mee wilde werken aan de totstandkoming van de biografie.
Naast de vele gesprekken met Liesbeth zelf, en de meer dan veertig anderen, waren er ook nog eens de vele plakboeken waarin Liesbeth ieder krantenartikel – dat ooit eens over haar geschreven is – bewaard heeft. Een onuitputtelijke bron van informatie. Een ongelooflijk rijk archief gevuld met vergeten verhalen. Eén van die vergeten parels lag opeens – op een goede vrijdagochtend – voor ons toen wij samen in kleermakerszit door de plakboeken bladerden. Het is een knotsgekke anekdote over de Griekse koning Constantijn. De Griekse koning, die na een staatsgreep door legerofficieren noodgedwongen moest vluchten, werd in Rome gespot met een donkerblonde vrouw in zijn auto. Een Joegoslavische journalist onthulde de naam van de zogenaamde liefde: Liesbeth List. Broodje-aap natuurlijk, maar ik wilde deze anekdote per se in het boek terug laten komen omdat het wat mij betreft blootlegt hoe graag sommige journalisten de ster Liesbeth wilden zien schitteren aan het internationale firmament.
Ook ging ik samen met Liesbeth naar Vlieland. Om jeugdherinneringen op te halen. Vlieland, het eiland waar Liesbeth op haar zevende achtergelaten werd door haar biologische vader en stiefmoeder bij Jaap en Marie List. En tot slot bracht ik – samen met mijn lieve vriendin Lenya – een bezoek aan de Amsterdamse poptempel Ziggo Dome waar vrijdag 9 december 2016 het grootste rapconcert uit de Nederlandse geschiedenis plaatsvond. Hoe gek het ook klinkt: Liesbeth List trad daar op. Met recht voor haar neus 17.000 springende twintigers.
Dave Boomkens (1990) heeft de afgelopen jaren verschillende functies als politiek adviseur bekleed. Samen met schrijvers Edward van de Vendel en Ellen Deckwitz richtte hij de website Eurostory.nl op, waarin hij verslag doet van de politieke en culturele achtergronden van het Songfestival. Samen met Telegraafjournalist Richard van de Crommert schreef hij Het grote songfestivalboek.
(c) Auteursfoto: Karin Giphart
Eerdere afleveringen
Steven de Jong | Auke Hulst | Henk van Straten | Frieda Mulisch | Robbert Welagen | Jeroen Windmeijer | Roderick Leeuwenhart | Tomer Pawlicki| Milou Klein Lankhorst | Carlo Groot | Murat Isik | Renee Kelder | Martyn van Beek | Gerrit Janssens | Hannah Jansen Morrison | Anke Laterveer | Guido Eekhaut | Sander Verheijen |Bronja Hoffschlag | Fien De Meulder | Martijn Neggers | Claudia Schoemacher | Nathan Vos | Susan Juby | Stan de Jong & Koen Voskuil | Christine Otten | Stine Jensen | Marnix Peeters | Sylvia Van Driessche | Alma Mathijsen | Carien Westerveld | Michiel Stroink | Ivan Wolffers
