'Zupheul, Febbo, en de kleine Grakjesbembaaf, kortweg Jan'

Over 'Zupheul, Febbo, en de kleine Grakjesbembaaf, kortweg Jan':

Deze Flaptekst wordt mede mogelijk gemaakt door de Nederlandse Vereniging van Flapteksten. En is vervaardigd uit 100% flappende tekst. Wanneer mag u deze flaptekst niet lezen? Indien u overgevoelig bent voor flapte en/of in het verleden allergische reacties hebt opgelopen bij het flappen, wordt u ten strengste afgeraden deze flaptekst tot u te nemen. Mocht u onverhoopt de tekst toch gelezen hebben, lees dan onmiddellijk zes flinke alinea’s van Harry Mulisch om de schade te beperken. Indien u besluit deze flaptekst in te nemen, besef dan evenwel ook dat het gewenste effect van de flaptekst niet bereikt wordt indien u halverwege stopt met lezen. En dat u derhalve de gehele tekst dient uit te lezen om het gewenste resultaat te bereiken. Anders mist u namelijk de volgende belangrijke zin:

‘In Zupheul, Febbo en kleine Grakjesbembaaf, kortweg Jan wordt maar één ding gezegd.’

Saté

Lang, lang, lang, lang, lang,
Geleden, in een donker woud hier ver vandaan, leefde er eens een Portie saté. De Portie saté wist niet goed wat hij met zijn leven moest. Hij was zoekende. Hij zocht nu eens hier, en dan weer daar, maar meestal hier.
Zijn vriendin, genaamd Pindasaus, probeerde hem te helpen, maar voelde zich machteloos. ‘Alles wat ik voorstel stuit op onoverkomelijke bezwaren. Jij wilt niet naar me luisteren. Wat zeg ik? Jij wilt niet eens bij me in de buurt zijn!’
Hij ging naar een waarzegster en vroeg raad. Ze zei: ‘Ooit, midden in de nacht, zal aan jouw deur de oplossing van je problemen verschijnen.’ De Portie saté vond het eigenlijk een beetje onzin (porties saté zijn meestal vrij sceptisch), en vergat de voorspelling spoedig.
En zo gleden de dagen voorbij in huize Saté. De blijdschap wilde hun woning maar niet bereiken. Op een dag kwam er een prins, op een groot wit paard, langs de holle boom waar de twee geliefden woonden. Hij klopte aan en de Portie saté deed open. ‘Vreemdeling,’ sprak de Portie saté, ‘wat brengt u hier zo bij ontij?’
De prins sprak: ‘Mijn naam is prins Ferdinand Habakuk van Restaurant De Lange Muur, maar zeg maar Bakje.’
‘Bakje?’ vroeg de Portie sate. ‘Hoe komt u aan die vreemde naam?’
‘Ach’, mompelde de prins, ‘dat is een lang verhaal…’
Van achter uit de holle boom riep Pindasaus ineens pinnig: ‘Op lange verhalen zitten wij niet te wachten, sodemieter maar op.’
‘Maar liefje’, sprak de Portie saté, ‘misschien… misschien kan hij ons helpen!?’ Pindasaus antwoordde: ‘Stuur hem maar weg; ik heb geen zin in dit soort geneuzel.’
En de Portie saté boog het hoofd, en stuurde de prins weg, nog voor het krieken van de dag hare voltrekking had bereikt.
De volgende ochtend maakte zijn vriendin Pindasaus het uit, en was hij voortaan alleen. Hij besloot te solliciteren naar de functie van telemarketeer, maar stierf één dag voordat het gesprek zou plaatsvinden.

Maar vele anderen leefden wel lang en gelukkig.