Alexander Lernet-Holenia (Wenen, 1897-Wenen, 1976) bezweert, net als Zweig en Roth, de vergane glorie van het Oostenrijks-Hongaarse Rijk met alle nostalgie van dien. Net als bij Marai treft de lezer bij Lernet-Holenia die typische Midden-Europese sfeer en het besef dat het leven groter, onkenbaarder en onbeheersbaarder is dan we in onze moderne overmoed willen geloven.