Allard Schröder (1946) is schrijver, essayist en dichter. Hij debuteerde met de roman De gave van Luxuria (1989), twee jaar later gevolgd door De muziek van de zwarte toetsen. Raaf (1995, Halewynprijs) is zijn eerste roman die verscheen bij De Bezige Bij. Daarop volgde de verhalenbundel Het pak van Kleindienst (1996). Hij kreeg bekendheid met zijn roman Grover (2000), die werd bekroond met de ECI-prijs en genomineerd voor de AKO Literatuurprijs.

De grote doorbraak voor Schröder kwam met de roman De hydrograaf (2002), waarvan 50.000 exemplaren werden verkocht. Daarnaast werd het boek bekroond met de AKO Literatuurprijs en in verschillende landen in vertaling uitgebracht. Hierna verschenen de roman Favonius (2005), de essaybundel Nieuwe tijden (2006), en de romans De econome (2008), Amoy (2009), Wenst (2009), De dode arm (2013, shortlist AKO Literatuurprijs) en Sebastiaans neus (2016). Ook maakte Schröder in 2011 zijn debuut als dichter met de bundel Het meisje met de afstandsbediening. In 2020 verscheen Sirius, een sfeervolle en magische roman over een fatale nacht in een discotheek.