Jarenlang dromen van schrijven en het dan toch niet doen? Dat overkwam Anke Verbraak. Tijdens middelbare school en studie kreeg ze verhaal na verhaal op papier, maar toen het werkende leven, liefde en gezin aanbrak, was het gedaan. Tot het moment in 2011 dat ze besloot: nu ga ik het schrijven serieus nemen. Anke startte met een cursus bij het Utrechts Centrum voor de Kunsten en schreef daar “tussen neus en lippen” door haar debuut Water en Wolfskers. Een thriller, die – volgens Hetty Kleinloog – ‘leest als een snelstromende rivier. Spannend tot de laatste zin. Absolute afrader voor lezers met zwakke zenuwen!’ Tijdens een sabbatical – Water en wolfskers had nog geen uitgever gevonden – schreef Anke zich in voor de module Columns en blogs bij de Schrijversacademie. Een eigen website met blogs en verhalen leek haar wel wat. Maar intussen broedde er ook een nieuw verhaal in haar hoofd. De eerste bouwstenen werden gelegd tijdens de schrijfretraite onder bezielende leiding van Hetty Kleinloog. En als je dan toch bezig bent, kun je net zo goed de specialisaties korte verhalen en romans en autobiografisch schrijven meepakken, zo dacht ze. In de tussentijd schreef ze verder aan haar roman met de titel: Wat weet men van een leven? De titel is ontleend aan een dichtregel van Hendrik Marsman. Thema van het verhaal is dat mensen geneigd zijn te denken dat ze iemand kennen, terwijl dat helemaal niet zo is. Omdat lang niet altijd het hele verhaal verteld wordt: uit angst iets of iemand te verliezen, uit schaamte, omdat de ander vergeet door te vragen en goed te luisteren. En dat kan desastreuze gevolgen hebben. Wat weet men van een leven? Is verschenen op 14 mei 2022. Daarnaast heeft Anke meegeschreven aan diverse bundels, waarvan ze waardevolle herinneringen bewaart aan Grijze klever, omdat door het winnen van die schrijfwedstrijd de deur naar uitgeverij Godijn Publishing openging. ‘Kunnen we nog meer van je verwachten?’ vroeg de uitgever op de dag van de boeklancering. Ja, absoluut. Het manuscript ligt al klaar. Nu nog de tijd vinden voor de finesses.