Anne Westerduin werd geboren in Oostende en is half Vlaams en half Nederlands van afkomst. Ze behaalde in Brugge haar diploma Plastische Kunsten. 35 jaar geleden echter verkoos ze de kust te verruilen voor Brussel en sindsdien is zij een enthousiaste bewoonster van Elsene.Haar liefde voor alles wat met tekenen te maken heft, werd haar al van kindsaf bijgebracht; haar vader was kunstglazenier (gebrandschilderde ramen bijv. in kerken). Ze had dus, bij wijze van spreken, de tekenplank naast haar wiegje staan.Anne Westerduin wijdde zich oorspronkelijk vooral aan de schilderkunst. Veelgebruikte technieken waren olieverf en collages. Zij nam op die manier deel aan een groot aantal binnen- en buitenlandse expo's. Haar werken evolueerden van een abstracte stijl naar een meer figuratieve en zo kwam ze uiteindelijk via een omweg in contact met illustraties.Het feit dat ze drie zonen kreeg, heeft er ook mee te maken. Uit prachtige boeken werd hen voorgelezen, en bij het zien van zoveel moois kreeg ze de illustratiemicrobe. Het illustreren van kinderboeken heeft haar niet meer losgelaten, zelfs 125 boeken later (sinds 1985) is het enthousiasme nog niet over.Ze werkt dikwijls met olieverf-op-doek, wat toch ruimte vraagt. Vandaar dat ze het wat moeilijk krijgt met het toch wel wat kleine formaat. Dit doet haar wel eens overwegen om weer terug te keren naar haar schilderpassie. Daarnaast heeft ze ook een grote voorliefde voor de pentekening. 'Niets drukt meer uit dan een lijn', zegt ze zelf. Bij pentekeningen is de keuze van het papier en de pen heel belangrijk, het is bijvoorbeeld niet eenvoudig een goede pen te ontdekken. In een pakje van 10 pennen zou het kunnen dat er maar eentje is dat goed in de hand ligt.

Ze heeft zich vooralsnog niet toegelegd op het werken met computer, hoewel ze ook daar veel mogelijkheden ziet. Ze ziet zichzelf niet een hele dag op het scherm zitten staren. Zij werkt liever met een potlood in haar hand. Het potlood maakt haast deel uit van haarzelf, ze schets zeer veel, bijna altijd, ook al is ze niet bezig met een opdracht. Het schetsen vormt voor haar het boeiendste deel van een tekening, het is het moment waarop de vorm ontstaat. De afgewerkte tekening is voor haar dan ook soms minder sprekend dan de schets.