De eerste twee delen van de Nelly-reeks zijn nu overal verkrijgbaar: ‘Nelly en de eksterbende’ en ‘Nelly en de haaiengrot’. Er volgen nog twee delen. Nelly, ze zit in de bovenbouw van de basisschool, vindt het moeilijk rekening te houden met anderen. Sterker nog, ze neemt de gevoelens van klasgenoten, vrienden en gezinsleden nauwelijks serieus. Totdat haar klasgenoten een duidelijk signaal afgeven: ze pikken haar bazige en treiterige gedrag niet langer. Ook Nelly’s vrienden hebben besloten niks meer tegen haar te zeggen. Vanaf dat moment staat Nelly alleen. Maar dan opent een ekster zijn snavel. Hij blijkt te kunnen praten. Alle dieren praten op een menselijke manier met elkaar, weet hij te vertellen. Alleen als geen mens ze kan horen. Ooit, lang geleden, was het anders. Mens en dier kletsten met elkaar, overlegden, lachten en kibbelden. Totdat mensen vonden dat ze belangrijkere wezens waren dan dieren. Vanaf dat moment stopte het praten, dieren hielden voorgoed hun mond tegen de mens. Zo weinig als Nelly oog had voor gezinsleden en klasgenoten, zo oplettend was ze altijd al als het om dieren ging. Het is ook niets voor niets dat ekster Marcus juist aan Nelly dit grote dierengeheim onthult. Wat als je op een andere manier ‘goed’ bent dan van je verwacht wordt? Wat is ‘goed zijn’ eigenlijk? Kunnen mensen überhaupt ‘goed’ zijn? Of ‘slecht’? En vooral: hoe leer je met jezelf leven als je vindt dat je niet goed genoeg bent? En hoe kun je leren goed te doen als goed zijn niet te leren valt? Wat als mensen niet de belangrijkste wezens op aarde zijn? Wat als andere wezens belangrijker zijn, of op z’n minst even belangrijk? Kan een soort überhaupt meer van belang zijn dan een andere? En hoe meet je dat? Door de mate van intelligentie, bewustzijn, vernietigingskracht? Allemaal vragen die direct of indirect langskomen in deze verhalen, welke om te beginnen vooral spannend en avontuurlijk zijn.