Barbara Skarga (25 oktober 1919 – 18 september 2009) was een Poolse filosofe en schrijfster. Ze bracht een groot deel van haar jeugdjaren door in Litouwen waar ze haar middelbare studies voltooide. Op vraag van haar moeder vatte ze daarna de ingenieursopleiding aan de Polytechnische Universiteit van Warschau aan, maar onderbrak die studies om filosofie te gaan studeren aan de Stefan Batory Universiteit in Vilnius.

Tijdens WO II sloot ze zich aan bij het Armia Krajowa, het niet-communistische Poolse verzetsleger, en in die hoedanigheid werd ze op 8 september 1944 door het Rode leger gearresteerd, en veroordeeld tot tien jaar strafkamp, gevolgd door levenslange dwangarbeid op een kolchoz in het uiterste oosten van de Sovjet-Unie.

Na de dood van Stalin worden de Poolse gevangenen massaal vrijgelaten, en in december 1955 kan Barbara Skarga eindelijk terugkeren naar Polen. Ze hervat haar studies, en doctoreert aan de Universiteit van Warschau, waarna ze in 1988 wordt benoemd tot hoogleraar in de filosofie.

Tot op vandaag wordt Barbara Skarga gezien als de belangrijkste filosofe die Polen ooit heeft gekend. Ze liet een omvangrijk wetenschappelijk oeuvre na. Over haar ervaringen in de goelag en de kolchoz schreef ze in 1985 Na de bevrijding – Aantekeningen over de goelag 1944-1956.