De Franse dichter en criticus Charles Baudelaire werd op 9 april 1821 te Parijs geboren als zoon van schilder en senaatsdirecteur Joseph-François Baudelaire en van Caroline Archenbaut-Defays. Meteen na het behalen van zijn baccalauréat kondigt hij aan zich uitsluitend aan de literatuur te willen wijden. De consternatie binnen zijn gefortuneerde familie is groot, en ze zendt hem op bezinningsreis naar India. Hij breekt de reis echter vervroegd af.

Terug in Parijs raakt hij bevriend met Théophile Gautier, Sainte-Beuve en Théodore de Banville, en gaat hij een verhouding aan met Jeanne Duval. Zijn familie is sterk gekant tegen deze liaison, en uiteindelijk verbreekt Charles definitief alle banden met zijn familie. 

Jeanne Duval (pseudoniem van Leanne Lemer) zal van grote betekenis zijn voor Charles' literaire ontwikkeling. Ze stimuleert en inspireert hem, en in april 1845 verschijnt zijn eerste werk, Salon de 1845, een brochure van 72 pagina's. In 1848 neemt hij actief deel aan de Februarirevolutie.

De jaren 1853 tot 1857 zijn voor Baudelaire een periode van intense arbeid. Hij legt zich toe op het vertalen van het oeuvre van Edgar Allan Poe, en in 1857 verschijnt zijn beroemdste dichtbundel, Les Fleurs du Mal. Het boek wordt heftig aangevallen vanwege verregaande immoraliteit. Alle exemplaren worden in beslag genomen, en Baudelaire wordt veroordeeld tot het betalen van een zware boete. Toch zal het werk opnieuw worden uitgegeven in 1861, maar zonder zes gewraakte gedichten.

Baudelaire is vaak ziek, zijn aandoeningen schijnen vooral van syfillitische aard te zijn. Bovendien gaat zijn morele en materiële toestand bergaf, en meer dan eens denkt hij aan zelfmoord. Toch blijft hij zeer actief, en in 1863 verschijnt zijn tweede grote werk, Le Spleen de Paris. 

Op de vlucht voor zijn schuldeisers vestigt Baudelaire zich vanaf 1864 in Brussel. Daar verneemt hij dat enkele jonge Parijse dichters zijn werk zijn gaan waarderen, en hij krijgt lofbrieven van onder anderen Stéphane Mallarmé en een zekere Paul Verlaine, toen nog maar 21.

Het succes komt echter te laat, het beangstigt hem meer dan het hem verheugt. In 1866 krijgt hij een beroerte waarna hij toch nog terugkeert naar Parijs. Hij overlijdt daar op 31 augustus 1867.