Gisa Klönne (1964) is een getalenteerde Duitse auteur, daarnaast is ze journalist. Ze studeerde Duitse en Engelse taal- en letterkunde, politiek, en film-, televisie- en theaterwetenschappen. Na haar studies werd ze redacteur bij het Duitse feministische magazine Emma. Later werkte ze als freelance journalist voor diverse kranten en tijdschriften. Klönne was jarenlang gescheiden van haar familie door het IJzeren Gordijn. 

Ze begon met het schrijven van verhalen, die in diverse verzamelbundels verschenen, waaronder het prijswinnende Stehblues revisited  uit 2001.  En het woud zwijgt  (Der Wald ist Schweigen, 2005) is haar romandebuut als misdaadauteur en het eerste deel van een veelgeprezen serie met commissaris Judith Krieger en collega Manni Korzilius in de hoofdrollen. Het vijfde deel Nichts als Erlösung  verscheen in 2011. Ondanks het grote succes van de reeks en hoe vaak Klönne ook werd geprezen om haar maatschappijkritiek, psychologische diepgang en beklemmende schrijfstijl, in Nederlandse vertaling bleef het naast daar debuut bij de delen twee en drie: Onder het ijs  (Unter dem Eis, 2006) en Nacht zonder schaduw  (Nachte ohne Schatten  (2008). Met de autobiografische roman en familiesaga Verzwegen moeder  (Das Lied der Stare nach dem Frost, 2013) verliet ze even het misdaadgenre, een jaar later gevolgd door de liefdesroman Die Wahrscheinlichkeit des Glücks. Klönne beloofde weer verder te gaan met de Judith Krieger-reeks.

De auteur is en was actief in verschillende schrijversorganisaties. Zo was ze gedurende twee jaar perswoordvoerdster van de Duitse tak van 'Sisters in Crime'. Haar werk werd vele malen bekroond, onder meer met de Friedrich-Glauser-Award voor Nachte ohne Schatten. Klönne kijkt met bewondering naar auteurs als Elizabeth George, Sue Grafton, Anne Holt en het duo Maj Sjöwall en Per Wahlöö, die in haar ogen stijl en spanning schijnbaar moeiteloos verweven met maatschappijkritiek en psychologie.