Greet Beukenkamp is geboren in Haarlem. Haar schooltijd heeft ze doorgebracht op de Bloemendaalse Schoolvereniging en het Kennemer Lyceum. Daarna heeft ze een opleiding gevolgd voor onderwijzeres, waarna ze psychologie is gaan studeren aan de Universiteit van Amsterdam. Ze heeft een jaar of twintig part time voor de klas gestaan op een basisschool. Daar schreef en regiseerde ze de toneelstukken en musicals die de kinderen van groep 8 speelden bij hun afscheid van de school. Toen ze op aanraden van een ouder een van deze toneelstukken naar een uitgever opstuurde, werd dit meteen geaccepteerd. ( Pas op! Martijn wordt boos! uitgeverij Vink te Alkmaar) 

Het was een stimulans voor haar om door te gaan. Toen ook nog haar kinderen kort na elkaar de deur uitgingen en tegelijkertijd een computer zijn intree deed, ontstond het plan om aan een 'echt' boek te beginnen. Ze pakte het schrijven meteen serieus aan en de schrijfactiviteiten raakten al gauw in een stroomversnelling. Dat wat als een hobby was begonnen, liep al snel uit de hand. Momenteel wijdt ze dan ook al haar vrije tijd aan het schrijven. Ook vertelt ze over haar werk in bibliotheken en op scholen en geeft workshops verhalen schrijven. 

In 1992 debuteerde Greet Beukenkamp bij uitgeverij Sjaloom met Een lange reis op korte pootjes, een verhaal over de teckel Dinky die zijn familie kwijtraakt tijdens een verhuizing. In datzelfde jaar verscheen voor lezers vanaf een jaar of twaalf: Al het water van de zee, een boek over pesten en gepest worden. In 1993 kwam het derde boek uit: Ontvoerd dat in 1994 een nominatie kreeg van de Nederlandse Kinderjury. In 2004 was er weer een nominatie door de Kinderjury. Deze keer voor De Kattenkwaadclub. 
Haar boeken verschijnen met tussenpozen van ongeveer een jaar. Daartussendoor heeft ze nog een paar verhalen geschreven en nog twee toneelstukken. 

Greet Beukenkamp schrijft boeken voor kinderen van acht tot twaalf jaar, maar ook voor oudere kinderen. Ze bestaan voor een groot deel uit fantasie, maar dikwijls verwerkt ze er ook ervaringen van haarzelf of anderen in. Over het algemeen zijn de verhalen realistisch, maar soms zijn er science-fictionachtige trekjes in te bespeuren. 
De boeken voor kinderen beneden de twaalf zijn luchtiger en speelser van karakter dan die voor de oudere kinderen. Toch zijn de laatsten niet loodzwaar. Greet Beukenkamp combineert een zekere hoeveelheid spanning met humor en drama en binnen de verhalen blijft altijd ruimte voor de eigen fantasie, er blijven dingen te raden over. Met haar boeken probeert ze kinderen niet alleen te laten ervaren dat lezen leuk is, maar ze hoopt ook dat kinderen erdoor worden aangezet om wat dieper na te denken over de dingen. De jeugdboeken hebben daarom een duidelijk thematisch karakter. 
De onderwerpen voor haar boeken bedenkt ze altijd zelf. Haar inspiratie daarvoor is haar belangstelling voor de kinderen om haar heen, wat hen bezighoudt , wat hun handelen bepaalt en hoe ze elkaar beïnvloeden. Kinderen staan dan ook centraal in haar boeken. Het idee voor een boek kan ontstaan door iets wat ze zelf heeft meegemaakt, of iets wat ze heeft gehoord of gezien. Maar soms is één woord al voldoende om heen heel verhaal in haar hoofd te laten ontstaan. Dan is het moeilijk voor haar om niet meteen als een kip zonder kop met schrijven te beginnen. Eerst een goede verhaalopzet maken, dan nadenken over de karakters van de verschillende personen en nog zo wat dingen…

Een paar maal heeft ze het verzoek gekregen om een verhaal te schrijven. Soms sprak het onderwerp haar niet meteen aan, maar na zich erin verdiept te hebben, bleek het telkens weer vreselijk boeiend te zijn. Ze verbaasde zich er soms over hoe snel er vervolgens een verhaal op papier stond. 
Greet Beukenkamp heeft altijd een enorm plezier in het schrijven: het eindeloos kunnen fantaseren, het in de huid kruipen van de personen in het boek, het zelf kunnen sturen van de loop van een verhaal. 'Schrijven is véél leuker dan lezen,' vindt ze.