Harald Merckelbach (Valkenburg-Houthem, 1959) is een Nederlandse publicist en hoogleraar psychologie. Hij bracht zijn jeugd door in Maastricht, studeerde in Utrecht en is sinds 1985 als hoogleraar verbonden aan de Universiteit Maastricht.

Merckelbach is geïnteresseerd in het grensvlak tussen psychologie en recht. Het gaat dan om onderwerpen als dwalende ooggetuigen, hervonden herinneringen, de leugendetector, en daders die aan geheugenverlies zeggen te lijden. De merkwaardige ervaringen – waaronder rare geheugenafwijkingen – die te boek staan als dissociatieve symptomen, hebben eveneens zijn belangstelling.

In 2011 verscheen van zijn hand de literaire non-fictie De leugenmachine: over fantasten, echte boeven en patiënten in de rechtszaal, waarin hij in twaalf hoofdstukken laat zien hoe mensen zichzelf en elkaar kunnen bedriegen, en hoe gevaarlijk het is om te vertrouwen op ons geheugen en onze waarneming.

Merckelbach werd in 2013 benoemd tot Officier in de Orde van Oranje-Nassau.