Op onze piano pronkt een betonnen buste van Jan Toorop. Mijn zoektocht naar de herkomst ervan bracht mij tot de zolder van de familie Belinfante. Mijn oma Ahn was bevriend met haar achternicht, Ems Belinfante. Via haar moet de buste bij mijn moeder en zo bij mij terecht zijn gekomen. Ems’ grootvader, Ernst Ahn, was een gepassioneerd kunstverzamelaar en had het vlak voor zijn overlijden laten maken door de jonge Jac. Maris. Haar familie aan vaderszijde had decennialang faam verworven in de advocatuur en parlementaire journalistiek. Ems’ vader Johan en haar broer Jan maakten dan ook uiteindelijk deel uit van de directie van het anp. Wat maakte dat de Belinfantes hun Correspondentiebureau ‘zo-maar’ lieten opgaan in het nieuwe anp? Op zoek naar antwoord werd dat ‘vanzelfsprekende’ beeld algauw ontkracht in de directieverslagen die mijn achternicht op de zolder van Ems had teruggevonden. Op oudejaarsdag 1934, veertien dagen na de oprichting van het anp, spreekt de directie van Het Correspondentiebureau nog de wens uit dat het bureau, ondanks de vijandelijke aanval van het anp, nog tot lengte van jaren mag blijven doorbloeien. Dan waren er de mysterieuze dood van Indisch persmagnaat Berretty, de miljoenenclaim van Vaz Dias en de verdachtmakingen van Loe de Jong. Tijdens mijn zoektocht naar antwoorden wekte erfopvolger Jan Belinfante mijn bijzondere belangstelling. Wat bezielde de journalist die het anp zou gaan leiden? Een leven langs achttien krantenberichten. . Opgegroeid in de boekwinkel van mijn ouders konik al googelen avant la lettre. Het werk van fotografen, de levens die zij registreerden en hoe mensen met elkaar waren verbonden, inspireerde. Met de tienertoer maakte ik stedentrips om tentoonstellingen en stadsarchieven te bezoeken en interessante mensen te ontmoeten. Hieruit groeide een warme belangstelling voor cultuurhistorie en openbaar bestuur.en journalistiek. Communicatieadviseur | Marketeer | Biograaf | Cultuurhistorie