Inez van Dullemen (1925-2021) debuteerde in 1949 met Ontmoeting met de andere. Dat is een toepasselijke titel: de ontmoeting met de andere mens staat overal in haar werk centraal, zoals ook de confrontatie met andere landen en culturen. Dankzij een reisbeurs voor de novelle Het wiel (1950) verbleef Van Dullemen een jaar in Spanje en Parijs. Daar leerde ze de theatermaker Erik Vos kennen, met wie ze in 1954 trouwde.

In 1965 ging Van Dullemen met haar gezin voor twee jaar naar de Verenigde Staten. Voor de Volkskrant schreef ze reisbrieven over de Amerikaanse samenleving. Die ervaring leidde ook in haar literaire werk tot groter geëngageerdheid en soberheid. Tegelijkertijd begon ze zich voor haar romans nauwkeurig te documenteren.

In 1976 verscheen Vroeger is dood, over de neergang en dood van haar ouders. Met dit boek brak Van Dullemen door naar een groter publiek. Zij ontving de Jan Campertprijs en enkele jaren later werd het boek door Ine Schenkkan verfilmd en bekroond met een Gouden Kalf. In de jaren tachtig maakte de schrijfster reizen door Kenya, Alaska, Mexico, India, Nepal en Japan. Over die reizen schreef ze uitvoerige reportages.

Van Dullemen ontving de Henriëtte Roland Holstprijs voor Het land van rood en zwart, 'vanwege zijn literaire kwaliteit en sociale bewogenheid. In 1989 ontving de auteur voor haar hele oeuvre de Anna Bijnsprijs.