José Saramago (1922-2010) begon zijn carrière als redacteur bij de krant Diário de Lisboa. De stukken uit die krant worden gebundeld. In 1975 wordt Saramago adjunct-hoofdredacteur van de krant Diário de Notícias. In datzelfde jaar wordt hij ontslagen in de nasleep van de veranderingen veroorzaakt door de politiek-militaire coup van 25 november. Uit deze periode komen twee boeken voort: O Ano de 1993 (Het jaar 1993), een lang gedicht uit 1975, door sommige critici beschouwd als de voorbode van de boeken die twee jaar later gaan verschijnen.

Saramago besluit vervolgens om zich geheel aan de literatuur te wijden. Hij trekt zich terug in Lavre en schrijft de roman Levantado do Chão (Opgestaan van de grond), waarin al iets te zien is van de verteltrant die kenmerkend is voor zijn latere romans. Tussendoor publiceert hij een verzameling korte verhalen en twee toneelstukken. Verder staan de jaren tachtig in het teken van de roman: Memoriaal van het klooster (1982), Het jaar van de dood van Ricardo Reis (1984), Het stenen vlot (1986) en Het beleg van Lissabon (1989).

In 1988 trouwt hij met de Spaanse journaliste Pilar del Rio. Wanneer de Portugese regering de nominatie van Het evangelie volgens Jezus Christus (1991) voor de Europese literaire prijs Aristeion verbiedt onder het voorwendsel dat het boek beledigend zou zijn voor katholieken, verhuizen Saramago en zijn vrouw naar Lanzarote. In 1995 ontvangt hij de hoogste literaire onderscheiding van de Portugeestalige wereld, de Prémio Camões, en in 1998 de Nobelprijs voor de literatuur.