Lysander (1987) zoekt al sinds jonge leeftijd naar uitingsvormen voor de verhalen in zijn hoofd. Vertellen, zingen en tekenen gaven hem als kind veel plezier, tot hij als tiener in schrijven het ultieme medium vond. Vanuit fascinatie voor de verhalen die mensen elkaar vertellen is hij na het atheneum naast klassieke zang ook theologie en geestelijke verzorging gaan studeren. Nu gebruikt hij zijn opgedane kennis over geschiedenis, literatuur, filosofie en psychologie om zijn verhalen uit te diepen.