Melvin Burgess is een dagdromer, heeft veel imaginaire vriendjes en doet het niet goed op school. Pas wanneer hij ouder is, beseft hij dat de wereld rondom hem heen minstens even interessant is als wat er zich in zijn hoofd afspeelt. Als hij van school afgaat, wordt hij journalist bij een plaatselijke krant omdat zijn vader een sollicitatieformulier voor hem invult. Zo ontdekt hij dat schrijven hem bevalt en zet hij zijn zinnen op het schrijverschap. Vijftien jaar en vele jobs hier en daar later wordt hij voltijds schrijver. 

Burgess leeft in West-Yorkshire met zijn partner Anita.

Werk
Wanneer Burgess 35 is, besluit hij uit te zoeken of hij van schrijven zijn job kan maken. Hij maakt hoorspelen voor de radio, schrijft kortverhalen en kinderboeken. De doorbraak komt er pas echt in 1990 met The Cry of the Wolf, een boek over de laatste wolfsroedel in Engeland. Hij raakt ermee op de shortlist van de Carnegie Medal. 

In 1997 verschijnt Junkies, over twee heroïneverslaafde jongeren in Bristol, waar Burgess tot zijn dertigste zelf heeft gewoond. Het verhaal is niet autobiografisch, maar de setting en de personages zijn wel geïnspireerd op de realiteit. Het boek lokt meteen een enorme controverse uit. Dat gebeurt wel vaker met zijn boeken die ‘moeilijke’ thema’s als drugs, seks (zoals in Testosteron) en geweld (zoals in Bloedtij) niet uit de weg gaan. De toon is bovendien realistisch, hard en expliciet. De vele dialogen en herkenbare emoties maken de boeken vlot leesbaar. 

Zijn werk is vaak bekroond en wordt tot in Japan, Brazilië, China en Israël gelezen.

Bron: Jeugdliteratuur.org