Menno ter Braak (1902 - 1940) was criticus op het gebied van literatuur, geestesleven, film en toneel. Hij was niet alleen mede-oprichter en redacteur van het belangrijkste literaire tijdschrift uit de jaren dertig, Forum (1932-1935), maar ook mede-oprichter en bestuurslid van de voornaamste intellectuele groepering die zich buiten het politieke partijwezen om rekenschap gaf van en verzet bood aan de extremistische tijdgeest: het Comité van waakzaamheid van anti-nationaal-socialistische intellectuelen (1936-1939).

In 1925 deed hij zijn intrede in de literaire wereld in het mede door zijn vriend H. Marsman uitgeven tijdschrift De Vrije Bladen. Bekend werk van Ter Braak is Het carnaval der burgers (1930), Afscheid van domineesland (1931), Demasqué der schoonheid (1932), Politicus zonder partij (1934) en Van oude en nieuwe christenen (1937). Hij schreef ook twee romans, Hampton Court (1931) en Dr. Dumay verliest... (1933).

Van 1933 tot zijn dood was hij redacteur van het Haagse dagblad Het Vaderland. Ter Braak wordt beschouwd als een van de erflaters van de Nederlandse beschaving uit de eerste helft van de twintigste eeuw.