Vechten is veilig, liefde is lastig. Onder dit motto schrijft Michiel Richards verhalen en romans waarin hoofdpersonen niet zozeer de strijd aangaan met de boze buitenwereld (veilig), maar vooral proberen te ontdekken wat ze aan zichzelf kunnen veranderen en verbeteren (lastig). Michiel springt hierbij van het ene genre naar het andere. Omdat hij ervan houdt dat er in fictie zaken kunnen gebeuren die in het echte leven onwaarschijnlijk zijn, sluipt er nogal eens een fantastisch element in zijn verhalen. Al doende probeert hij met een andere blik naar de werkelijkheid te kijken. Soms brengt een andere blik je namelijk tot andere gedachten. Michiels verhalen en boeken zijn op te vatten als eerbetonen aan mensen die de lastige weg van de liefde proberen te bewandelen, met alle gevolgen van dien.