PJ Pancras, ook bekend als Firma Tacker & Tape, is een Amsterdams schrijversduo. Pamela is klinisch psycholoog gespecialiseerd in de behandeling van PTSS. Jeroen werkt als stafadviseur ICT in een Academisch Ziekenhuis. In 2016 bereikte hun debuutroman 'Planet Paradroid', waarin zij de relatie tussen bewuste artificiële intelligentie en empathie onderzoeken, de nummer één positie van ‘de SF most wanted-lijst’. Het boek werd in het Engels vertaald in 2017. In maart 2018 publiceerde PJ Pancras in het online magazine 2.3.74 een kort verhaal over mind traveling getiteld Karma Hack. Het magazine wordt twee keer per jaar uitgegeven door Lebowski Publishers om Nederlandse en Vlaamse auteurs te presenteren die Grounded SF schrijven. Over hun werk zeggen de auteurs: ‘Wij horen regelmatig dat onze verhalen zich door hun gelaagdheid op verschillende manieren laten lezen. Als spannende avonturen met een flinke dosis postmoderne pulp. Als psychologische bespiegelingen die je uitnodigen de diepte in te gaan. Als sociale fabels die je kennis laten maken met een wereld die feitelijk nog niet bestaat, maar schetsmatig natuurlijk al lang. Als psychedelische ervaringen vol al dan niet herkenbare visioenen. Als science fiction of climate fiction met een spirituele twist. Te verwerken via een mannelijk of vrouwelijk perspectief of iets ertussenin. Het kan allemaal. 'Planet Paradroid' hebben we opgedragen aan onze kinderen, wat ook geldt voor de sequel 'IMOJIMAN'. Daarmee wordt meteen duidelijk hoeveel belang we hechten aan het vertellen van verhalen. Zoals onze ouders ons vertelden over de wereld van toen en hun soms verschrikkelijke, maar ook mooie, ontroerende belevenissen, zo vertellen wij ónze verhalen over de wereld van nu aan hen. Waargebeurd, niet waargebeurd? True fiction, science fiction, climate fiction, dan wel Grounded Fiction? Welke labels je ook gebruikt, de door ons bedachte dystopische wereld inclusief haar (nog) niet bestaande technologische hoogstandjes dient uiteraard vooral als context om de mens – in zijn zo diverse verschijningsvormen en habitats − te observeren. Binnen deze context kan de alwetende verteller VDR/Imojiman zich volop, maar liefdevol, verbazen over die worstelende, zoekende, zo vaak van de natuur afgesneden anthropos uit Charlies antropoceen in Imojiman. En wij doen naar hartenlust met hem mee. Terug naar onze kinderen. De verhalen die we vertellen zijn geen verhalen om mee in slaap te vallen, eerder verhalen die wakker schudden en verwondering wekken. En de vragen die doorgegeven worden? Die zullen misschien - of waarschijnlijk - wel nooit beantwoord worden.