Op de MULO en de HBS had ik een grondige hekel aan taal in het algemeen, Nederlands in het bijzonder, opstellen, boekverslagen, essays, spreekbeurten en dergelijke. Met hangen en wurgen haalde ik de krapst mogelijke voldoendes. Tijdens mijn carrière in de ICT (tot 2002) zette dat zich voort, bijvoorbeeld als het ging om rapportages en mails. Niet mijn favoriete bezigheden. Dat veranderde toen ik rond 1990 vanuit het niets fictieve gebeurtenissen ging opschrijven; ik merkte dat ik in staat bleek om beelden die bij mij binnen kwamen, om te zetten in woorden met samenhang en structuur. Al was het nog in zeer primitieve vorm. Die beelden kwamen door bijvoorbeeld een krantenkop, of gewoon doordat ik iets zag gebeuren, of doordat ik iemand over iets hoorde vertellen. Het idee voor mijn eerste echte verhaal ‘De Jager Variant’ (thriller in twee delen) is in die tijd geboren. Omdat ik geen taal- of journalistieke opleiding heb gehad, heb ik alle valkuilen van het ‘verhalen’ van microscopisch dichtbij mogen ervaren. Ik trapte er steeds in, met twee benen tegelijk, en vol overtuiging. Maar gaandeweg ontwikkelde mijn vertel- en schrijfkunst, stukje bij beetje. Het eerste kleine hoogtepunt was de publicatie in 2008 van ‘Koerier Tegen Wil en Dank’. In eigen beheer, na een lange en vruchteloze gang langs alle uitgevers van naam en zonder naam. Ik wist toen nog niet hoe de wondere wereld genaamd ‘Boekenland’, werkte. Een probeersel, om eens te kijken hoe ver ik kwam. Het resultaat: een thriller van 244 pagina’s, onder het pseudoniem Ronald van Haarlem, met een schitterende cover (van Jan Coenen), officieel ISBN, en opgenomen in de Koninklijke Bibliotheek. En wereldberoemd in mijn eigen straat. In mijn niet-aflatende enthousiasme heb ik het toen ook nog ingezonden voor de Schaduwprijs. De oplage was klein, het werk is niet meer verkrijgbaar. Na voltooiing van het tweede deel van ‘De Jager Variant’ gaat het worden herschreven, waarna het opnieuw zal worden uitgebracht. Want het kwam te vroeg in mijn ontwikkeling als ‘verhaler’. Tussendoor werken aan ‘De Jager Variant’. En werken aan ideeën voor andere verhalen, die bleven komen. Ik probeerde daarbij ook de verschillende vormen uit zoals de ik-vorm, en de flashback. Alles met tussenpozen, vanwege het leven in de meest brede zin van wat het leven is, onder andere verhuizing naar Almere, en gedwongen stoppen met werken. Naar aanleiding van diverse schrijfwedstrijden, met specifieke opdrachten ten aanzien van onderwerp en lengte, kwamen in 2014 de korte verhalen in mijn leven. De serie ‘Ontmoetingen’ zag het licht, verhalen gedeeltelijk gebaseerd op gebeurtenissen die ik persoonlijk meemaakte. Het verhaal ‘Weerzien’ stuurde ik naar een van de wedstrijden van Editio, enkele andere verhalen gingen naar een wedstrijd van Podium, een programma van de NPO. Het ontbreken van een bijbehorende palmares geeft genoegzaam aan wat het resultaat was. In principe nooit serieus bezig met goede voornemens, nam ik mij op 1 januari 2015 voor om het eerste deel van het project ‘De Jager Variant’ voor het einde van het jaar te voltooien en te publiceren. Lezen, strepen, broeden, strepen, veranderen, strepen, opnieuw bedenken, strepen. En nog eens strepen, in het kwadraat. En herhaaldelijk. Ik ben daarbij geholpen door enkele mensen die door hun belezenheid op het gebied van spannende verhalen van nationale en internationale auteurs, naar mijn idee met ervaringsdeskundigheid iets steekhoudends kunnen zeggen over plot, verhaal, schrijfstijl, dialogen, spanning enzovoort. Enkele quote’s: “Het is spannend, je wilt steeds weten hoe het verder gaat”. “Als je het leest weet je direct dat hij echt ‘beleeft’ wat hij opschrijft”. “Hij weet het spanningsveld zichtbaar te maken tussen de menselijke kant van zijn personages en de acties waartoe ze door omstandigheden worden gedwongen, en de gevolgen daar van”. “Vaak vergeet je dat je leest, je zit er midden in”. Hun oordeel was minimaal een ‘goed’. (NB. Medio 2015 vond ik de versie die ik in 2008 naar een gerenommeerde uitgever had gestuurd, ineens in mijn brievenbus. Met uitgebreide verontschuldigingen. En een leesrapport. Beoordeling op alle belangrijke criteria: Goed. En toch niet opnemen in hun portefeuille). ‘De Jager Variant’ is sinds 2008 inmiddels nog minimaal vijf keer herschreven, en ontwikkelde zich naar wat het is geworden: mijn echte debuut, het echte begin van mijn carrière als ‘verhaler’.