Wanda Reisel (Willemstad, Curaçao, 1955) is een Nederlandse auteur. Haar Joodse ouders waren uit angst voor de Koude Oorlog in 1948 naar dit eiland uitgeweken om in 1960 weer terug te keren naar Amsterdam. Daar is Reisel opgegroeid in een artsengezin met zes kinderen. 

Na het gymnasium (1968-1974) studeerde ze korte tijd geschiedenis, maar na anderhalf jaar schreef ze zich in voor de regieopleiding van de Theaterschool in Amsterdam. Deze opleiding voltooide ze wel (in 1981) en sindsdien heeft ze meerdere toneelstukken geschreven, zoals Ansichten (1984), Op de hellingen van de Vesuvius (1984), De zindering (2002) en Poeskafee (2010).
Naast toneelstukken en enkele film- en televisiescenario's schreef Reisel ook proza. Ze debuteerde in 1986 als prozaschrijver met Jacobi's tocht  (twee novellen). Daarna volgde in 1988 haar eerste roman Het blauwe uur. Ze werd in 1997 bij een breder publiek bekend dankzij de nominatie van Baby Storm  (1996) voor de Libris Literatuur Prijs. Voor haar roman Witte liefde (2004) werd Reisel genomineerd voor de AKO Literatuurprijs en ontving ze de Anna Bijns Prijs.

In 2011 publiceerde ze de spannende literaire roman Nacht over Westwoud, over hoe de volkswoede zich richt op buitenbeentjes, wanneer een 14-jarig verstandelijk gehandicapt meisje seksueel wordt misbruikt.
Eerder schreef Reisel Een man een man, een psychologische buildingsroman over twee middelbare schoolvrienden wier vriendschap verandert door jaloezie, verraad en moord. Het boek werd genomineerd voor de Libris Literatuur Prijs 2001. In 2015 verscheen Liefde tussen 5 en 7, dat werd aanbevolen door het boekverkoperspanel van De Wereld Draait Door.