In 1957 wordt Wil geboren in de Achterhoek als oudste van twee meisjes in een kruideniersgezin. Tijdens de middelbare school is ze actief betrokken bij de schoolkrant en organiseert toneelvoorstellingen voor de school. Met een atheneum diploma op zak trekt ze op haar 19e de wijde wereld in. Eerst volgt ze een algemeen vormend jaar in artistieke vakken in Rijswijk, daarna trekt ze met een vriend een jaar door Europa en verdient de kost met uiteenlopende baantjes. In 1978 kan ze aan de slag op de toneelacademie Maastricht waar ze in 1983 afstudeert als agogisch toneelkunstenaar. Ze is werkzaam als regisseur, dramadocent en actrice. Vervolgens richt ze jeugdtheaterschool Partoet op, -dat gestoeld is op de ideeën van kindercircus Elleboog, opgericht door Ida Last - ter Haar, de oma van haar toenmalige man -, en bewerkt meerdere kinderboeken voor theater. Om in het onderhoud te voorzien van zichzelf en haar twee kinderen besluit ze na de scheiding haar werk om te buigen in een eigen bedrijf dat trainingen verzorgt voor bedrijven, scholen en politie. Wil geniet van deze werkzaamheden die op velerlei manieren een uitdaging aan haar talenten bieden. Aan de andere kant is het werken met voortdurend wisselende groepen voor haar als hoog sensitief persoon ook zwaar. Na tien jaar, waarin zij in de laatste twee jaar meerdere onverwachte verliezen te verwerken krijgt, stort ze volledig in. De roman De handen van de geliefden is gebaseerd op deze periode. Sinds 2013 heeft Wil de pen opgepakt en kan ze hem niet meer neerleggen. Het witte macaroni sprookje is gepubliceerd in de bundel Ontmoetingen bij uitgeverij Kontrast. In oktober 2015 heeft het sonnet In het huis van mijn vader een prijs gewonnen voor de stad en Kunstkring Halen, België en het verhaal De fietsende engel is gepubliceerd in de bundel in 2015 van De Raadselige Roos, kunstkring Venray. Momenteel woont zij met haar man en twee teckels in Andalusia waar zij zich uitleeft in schrijven, schilderen en sjamanisme.