Wim Menheer (Borgerhout, 1937) is een Vlaamse auteur, dichter, redacteur en fotograaf. Hij vertrok in 1968 naar Tienen en opende daar een fotozaak. Pas in de jaren tachtig begon hij met het schrijven van romans. 

Menheer debuteerde literair in 1989 met de verhalenbundel In de schaduw van de eik. In 1998 volgde zijn thrillerdebuut Het purperen oog, dat lovende kritieken kreeg in de Detective en Thrillergids van Vrij Nederland. In 1996 begon hij met poëzie. Voor zijn werk behaalde hij de tweede poëzieprijs in Tongeren (1997) en de derde poëzieprijs in Sint-Truiden (1998). In 2000 bracht hij in eigen beheer het fotopoëzieboek Spoorloos  uit.  Hij ontving vervolgens de Wim de Jeanne Vandeputteprijs en in hetzelfde jaar werd hij tweede bij de poëzieprijs Jules Van Campenhout van de stad Meise. Menheer is lid van het dichterscollectief 'Mengmettaal' uit Leuven. 

Zijn thriller In het oog van de lens  (2014) gaf hij eveneens in eigen beheer uit. Het verhaal gaat over een jong koppel dat een zeldzame camera vindt, een Leica III D uit 1942, met daarop een filmrolletje dat door de Duitsers nooit werd ontwikkeld.