Auteurs en e-readers

In de zeer onderhoudende rubriek  "In de koffer van..." op Crimezone stelt interviewer Peter Kuijt steevast de vraag: gaat je voorkeur uit naar het papieren boek of het e-book. Nou, daar kan geen misverstand over bestaan, Nederlandse auteurs kiezen en masse voor het papieren boek. Sterker nog, sommige auteurs schijnen te denken dat zo'n e-apparaat het ebolavirus verpreidt, zo hard zette men zich er tegen af. Gevraagd naar redenen waarom men kiest voor "dode bomen", zoals boeken op de site Geenstijl.nl steevast worden genoemd, kwamen een aantal punten naar voren: een boek moet je kunnen vasthouden, een boek moet je kunnen ruiken, ik kijk de hele dag al op een schermpje, dus wil ik 's avonds een boek. Oké, het zal allemaal wel, maar ik denk dat iedereen de ware reden verzwijgt. Volgens mij is het voor elke schrijver een nachtmerrie als zijn/haar nieuwe boek uitkomt en er wordt geen doos meer thuis afgeleverd met een aantal fonkelnieuwe exemplaren, die in een achterafzaaltje voor anderhalve man en een paardenkop  fraai gesigneerd kunnen worden. Natuurlijk heeft dat zijn charme, maar eerlijk gezegd schaf ik zelf steeds meer e-books aan. Ze zijn (veel) goedkoper, de e-inkt zorgt ervoor dat ik niet denk dat ik op een computerscherm kijk en je kan de grootte van de letters instellen, zodat je je niet met zo'n lullig half brilletje in het openbaar hoeft te vertonen en het scheelt ruimte. O ja, je hoeft er niet voor naar de multifunctionele kantoorboekhandel, je kan 'm aanschaffen wanneer je er zin in hebt, al is het middenin de nacht. Zeker nu er meer en meer en meer thrillers verschijnen, waarvan ik vele wil lezen, maar die ik niet allemaal in mijn boekenkast hoef te hebben, vind ik de e-reader een uitkomst. En blijven mijn boekenplanken voorbehouden aan boeken die echt de moeite waard zijn .