Blogpost:
*Tau*
B-Team: Woord van het jaar - Bohseanen
Nog enkele uurtjes en dan begint er alweer een nieuw jaar
'k Heb dan ook mijn volgende "woord van het jaar" al klaar
Zo'n woord helpt echt om in elk domein van je leven
Te focussen en aan de juiste dingen aandacht te geven
Vanaf nu zal ik steeds vanuit het woord 'gewoonten' vertrekken
Waarom? Dat kan je op mijn (Engelstalige) blog verder ontdekken
Ook mijn leesgewoonten heb ik daarbij onder de loep genomen
Zoals je kan lezen, ben ik tot enkele goede voornemens gekomen
In 2021 is er hier op Hebban echter ook een leuke gewoonte ontstaan
En samen met een hele bende willen we die niet verloren laten gaan
Vanaf 20 november 2020 begon Bohse hier elke vrijdag losse blogs te schrijven
Op 14 februari 2021 startte hij een blogspot zodat ze bijeen zouden blijven
Wekelijks plaatste hij columns die zijn volgers steevast wisten te bekoren
Intussen is er een vaste groep die aan zijn schrijfsels haar hart is verloren
Samen lachen en discussiëren naar aanleiding van wat Bohse had geschreven
Wat een heerlijke momenten hebben we dankzij hem samen mogen beleven!
Vorige week kondigde hij echter een schrijfpauze van een drietal maanden aan
Maar wat met onze leuke babbels? Die kunnen we toch niet verloren laten gaan?
Daarom hebben zijn trouwe volgers, ook wel Bohseanen* genaamd,
De handen in elkaar geslagen en samen een origineel plan beraamd
Zoals Hannibal altijd zei: "I love it when a plan comes together!"
Alleen veranderen wij voor de naam van ons team de eerste letter
De B van Bohse, ter ere van de man die ons bijeen bracht en altijd wist te vermaken
Nu keren we de rollen eens om en hopelijk zullen onze blogstukjes hem ook smaken
Elke vrijdag plaatst iemand van het B-Team een blog, als ware het een kampvuur
Waarrond al wie dit wil zich kan scharen, al dan niet op een onmenselijk vroeg uur
Meestal zal Joseph Roelands de honneurs waarnemen en ons met een stukje verblijden
Maar wie zich geroepen voelt, mag ons helpen om ook eens een blog voor te bereiden
Voor nu wens ik jullie allen een fantastische overgang van het oude naar het nieuwe jaar
En Bohse, wij houden je plekje warm en kijken vol verlangen uit naar je terugkeer, echt waar!
PS: De links naar alle artikels van het B-Team worden gebundeld op mijn oude blog
Wil je zien wat we allemaal geschreven hebben, klik dan hier. Handig, toch?
PPS: Wil je alle blogs van Bohse (nog) eens lezen?
Dan moet je op Timmeren aan de weg wezen!
PPPS: * Joseph is al duchtig aan het schrijven geslagen en licht deze term hieronder verder toe
In deze eerste blog worden jullie dus meteen dubbel verwend. Dat wordt smullen en hoe!
‘Roelands, maak je klaar, jij gaat erin’, zei de coach. Ik was 14 en zat op de bank van het seniorenteam (normaal voor 18 jaar en ouder) bij de plaatselijke handbalvereniging. Er waren wat spelers die dat weekeinde niet konden, dus de coach had me gevraagd om als reserve mee te gaan naar een toernooi in Duitsland. Eigenlijk was ik er nog niet klaar voor. Ik was pas net 5 maanden aan het handballen. Okay, ik was lang en kon redelijk hard gooien, maar nog lang niet zo goed als Eric. De boomlange midden opbouw speler van het team. Ik keek altijd vanaf de tribune tegen hem op als we ons team kwamen aanmoedigen en nu moest ik zijn positie gaan overnemen, omdat hij een bloedneus had, het was een harde wedstrijd. Nog nooit had ik me zo zenuwachtig gevoeld als ik het veld opliep, om iets te gaan doen, wat ik heel graag deed …
En dat is daarna ook nooit meer voorgekomen … tot nu. Want 1 van de dingen die ik het liefst doe, is schrijven. Mensen vermaken met mijn woorden. Maar nu, sta ik aan de zijkant. Mijn favoriete speler, heeft zojuist zijn afscheidswedstrijd gespeeld, het applaus in ontvangst genomen, ook van mij, en een aantal van de Bohseanen heeft mij gevraagd of die plek niets voor mij is. Slik … eerste reactie? Vluchtgedrag. Nee, dat is echt niets voor mij.
Onzin natuurlijk, natuurlijk is het wat voor mij, net als die plek op het handbalveld. Maar ik kan die schoenen niet vullen. Wekenlang heb ik met veel plezier op vrijdagochtend mijn laptop geopend. Soms zelfs ’s nachts, strijdend met Sacha, om wie als eerste zou reageren. En het gevoel dat ik kreeg bij het lezen van zijn woorden, is onnavolgbaar. Dus wat doe ik? Ik volg hem na … sukkel!
Maar goed, ik heb één voordeel. De Bohseanen kennen mijn angst, en de meesten zijn wel aardig. Bovendien is er een hele goede reden om het te proberen. Zodat we, in de hoop dat de meester zelf genoeg heeft kunnen rusten en zijn bloedneus is genezen voor een comeback, al die tijd toch een plekje hebben, hier op Hebban, om wekelijks te kletsen en van gedachten te wisselen.
En zoals ik in de commentaren op zijn epiloog al aangaf: deze plek is niet ALLEEN voor mij. Alle Bohseanen zijn van harte welkom om een keer een vrijdag het stokje over te nemen. Dus Tau, Sacha, Glawen en alle anderen: als jullie inspiratie hebben, laat het even weten in de commentaren van de week ervoor (vóór donderdag 12:00) en ik stap de vrijdag erop even opzij. Graag zelfs! Maar voor nu, beloof ik te proberen de vrijdagen (vanaf 7/1) te gaan invullen, met een column.
Waarover? Geen idee nog. Ik heb geen hilarisch alter ego die zich telkens weer in de nesten werkt. Ik heb geen stomend manuscript in de aanbieding. Ik heb zelfs geen hond. Het enige dat ik overeenkomstig heb met hem, die ik probeer op te volgen, is een passie voor schrijven, al is zowel de stijl als het niveau heel anders. Nee, dat is GEEN valse bescheidenheid. Ik schrijf vaker columns (ook op Facebook en elders) en weet echt wel dat ze vermakelijk kunnen zijn, maar ik erken en herken(!) ook zeker dat een aantal columnisten mijn schrijfsels doen verbleken en dat vind ik ook helemaal niet erg. Ik hoef niet per se ergens ‘de beste’ in te zijn. Ik geniet van wat ik doe, dat blijft bij mij voorop staan.
Maar mijn eerste woorden op deze plek (op de vrijdag ochtend) hebben als voornaamste onderwerp dan ook het enige dat past, op de laatste dag van dit jaar:
Vanuit het diepst van mijn schrijvende en lezende wezen, Bohse bedanken voor al die weken genot en inspiratie! Ik meen het, als ik zeg dat ik hem echt heel hoog(!) heb zitten.
En wees gerust Bohse, want ik denk te weten dat je daar niet op zit te wachten, in het nieuwe jaar gaan mijn columns over andere zaken. Maar deze eerste, korte column (nog net in het jaar van Bohse) kan uiteraard alleen maar over jou gaan!
Bohseanen aller landen (minimaal 2 ;-p), verenigt u! … voor een (voorlopig) laatste applaus.
J.
