Blogpost:
Aline van Wijnen
Beoordeel een schrijver niet door één gelezen boek
Het was juni 2018 toen ik met deze gedachten een boek van Liane Moriarty dichtsloeg. ‘Grote kleine leugens’ − een bestseller van wereldformaat met een gelijknamige tv-serie waarin de bekendste actrices schitterden. Het enige wat mij op dat moment weerhield om het boek twee sterren te geven was dat ik überhaupt weinig boeken enkel twee sterren waard vind. Of het moet een onsamenhangend woordensamenraapsel zijn, maar dat was het zeker niet. Er waren drie verhaallijnen, goed uitgewerkte personages, een mysterie dat pas op het eind werd opgelost. Het resoneerde alleen niet met mijn persoonlijkheid en daar was natuurlijk niets mis mee. Toch werd Liane Moriarty een schrijfster wiens boeken ik sindsdien vermeed.
Tot ik twee jaar later een Storytel abonnement nam en een hele wereld aan ‘gratis’ boeken voor me openging. Met een roman van Liane Moriarty waar mijn oog toevallig op viel. ‘Het geheim van mijn man’ luisterde ik in een recordtempo af: nog nooit had ik zo veel gesport en er was geen huishoudelijk klusje over dat ik niet al luisterend had aangepakt. Mijn man vond mij op een zombie lijken met mijn koptelefoon op en een blik op oneindig. Het boek kreeg vijf sterren en werd opgevolgd door ‘Negen volmaakte vreemden’ en meteen daarna door ‘Drie wensen’. Een Moriarty fan was geboren: dezelfde persoon die twee jaar geleden ‘dit nooit meer’ zei. En als ik me aan mijn eigen belofte had gehouden, had ik drie prachtige boeken gemist.Een volgende titel van Liane Moriarty staat klaar op mijn telefoon en ik kan niet wachten om in een nieuwe Moriarty-wereld te stappen. Eén lesje heb ik wel geleerd: beoordeel een schrijver niet door één gelezen boek.
