Blogpost: Nathalie Koenekoop

Bestaat het ideale schrijfseizoen?

24-09-2015 door Nathalie Koenekoop

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

In de winter heb ik vaak minder energie, minder zin. In alles. Het is koud. Ik ga in het donker naar kantoor en kom in het donker pas weer thuis. Ik haat de winter. Meestal ben ik dan ook in zo’n bui dat ik helemaal geen zin heb om nog even een uurtje te schrijven na een kantoordag. Straks als dat sombere weer voorbij is, dan ga ik meer schrijven, neem ik me dan steevast voor. Dan heb ik vast weer meer energie, hoop ik. En ’s ochtends een uur eerder opstaan is al helemaal een drama. Brr. Ik vind het dan veel lekkerder om nog even in mijn warme bedje te blijven liggen en denk dan: vandaag geen zin in schrijven.

Als de lente nadert, lokt mijn tuintje me met die eerste zonnestraaltjes en voor ik er erg in heb beloof ik mezelf om dat schrijfuurtje uit mijn werk morgen wel in te halen. Of nee, als de temperaturen weer omlaag gaan. Mooi niet dat ik deze belofte aan mezelf nakom.

En in de zomer als het 20 graden en meer is, ga ik ook echt niet uit mijn werk nog een uur schrijven. Nee, ik vind dat ik dat uurtje in de zon lezen echt wel heb verdiend. Ik heb toch al acht uur op kantoor gewerkt? ’s Avonds ga ik ook later naar bed, waardoor ik ’s ochtends moeite moet doen om dat uurtje eerder op te staan. Die sla ik voor het gemak dan ook maar over. En als ik eens vrij heb, en niet op vakantie ben, probeer ik vaak dan eerst nog achter mijn laptop te zitten, maar met dat heerlijke zwoele zomerweer, beloof ik mezelf: één hoofdstukje. Ik hoef maar één hoofdstukje te schrijven. Daarna mag ik in de tuin gaan lezen. Dat ene hoofdstukje roffel ik vervolgens in sneltreinvaar uit. Zo af, snel met mijn boek naar buiten, want ik heb dat hoofdstuk toch geschreven? Dat het maar driehonderd woorden zijn in plaats van de geplande duizend. Dat komt later wel weer met herschrijven.

Nee. In de winter, lente en zomer moet ik me vaak dwingen en helpen herinneren dat ik zo graag schrijver wil worden. Wat is er ook alweer zo leuk aan schijven? Maar de herfst. De herfst. Eigenlijk heb ik ook een hekel aan de herfst. De zomer zit erop en het enige vooruitzicht is die winterkou. En ik ben een mega koukleum. En het wordt langzaam steeds kouder. Brr, ik krijg nu al rillingen als ik eraan denk. Maar eigenlijk. De herfst is mijn absolute schrijfseizoen. Het begint in september, na de vakantieperiode. Datavoorstellen met mijn schrijfvriendinnen om ons jaarlijkse schrijfweekend te plannen. En door mijn enthousiasme sta ik lekker vroeg op. Met veel energie. Als de wintertijd net is ingegaan lukt het me zelfs nog om een paar weken de zomertijd in de ochtenden aan te houden. Dat ene uurtje voor mijn werk schrijven worden er dan zelfs twee. De herfst is mijn absolute schrijfseizoen. Komt dat mooi uit dat de herfst is begonnen.



Lees verder op mijn site